| Nec quisquam adeo rerum humanarum immemor | 3.68.1 |
| quem non commoveret illa facies, Romanum principem et | |
| generis humani paulo ante dominum relicta fortunae suae | |
| sede per populum, per urbem exire de imperio. nihil tale vi- | |
| derant, nihil audierant. repentina vis dictatorem Caesarem | 5 |
| oppresserat, occultae Gaium insidiae, nox et ignotum rus | |
| fugam Neronis absconderant, Piso et Galba tamquam in acie | |
| cecidere: in sua contione Vitellius, inter suos milites, pro- | |
| spectantibus etiam feminis, pauca et praesenti maestitiae | |
| congruentia locutus—cedere se pacis et rei publicae causa, | 10 |
| retinerent tantum memoriam sui fratremque et coniugem et | |
| innoxiam liberorum aetatem miserarentur—, simul filium | |
| protendens, modo singulis modo universis commendans, | |
| postremo fletu praepediente adsistenti consuli (Caecilius | |
| Simplex erat) exolutum a latere pugionem, velut ius necis | 15 |
| vitaeque civium, reddebat. aspernante consule, reclamanti- | |
| bus qui in contione adstiterant, ut in aede Concordiae posi- | |
| turus insignia imperii domumque fratris petiturus discessit. | |
| maior hic clamor obsistentium penatibus privatis, in Pala- | |
| tium vocantium. interclusum aliud iter, idque solum quo in | 20 |
| sacram viam pergeret patebat: tum consilii inops in Palatium | |
| redit. |