Conversis ad civile bellum animis externa sine cura 1.79.1
habebantur. eo audentius Rhoxolani, Sarmatica gens, priore
hieme caesis duabus cohortibus, magna spe Moesiam
inruperant, ad novem milia equitum, ex ferocia et successu
praedae magis quam pugnae intenta. igitur vagos et incurio- 5
sos tertia legio adiunctis auxiliis repente invasit. apud Roma-
nos omnia proelio apta: Sarmatae dispersi aut cupidine prae-
dae graves onere sarcinarum et lubrico itinerum adempta
equorum pernicitate velut vincti caedebantur. namque mirum
dictu ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos. nihil 10
ad pedestrem pugnam tam ignavum: ubi per turmas adve-
nere vix ulla acies obstiterit. sed tum umido die et soluto
gelu neque conti neque gladii, quos praelongos utraque
manu regunt, usui, lapsantibus equis et catafractarum pon-
dere. id principibus et nobilissimo cuique tegimen, ferreis 15
lamminis aut praeduro corio consertum, ut adversus ictus
impenetrabile ita impetu hostium provolutis inhabile ad
resurgendum; simul altitudine et mollitia nivis hauriebantur.
Romanus miles facilis lorica et missili pilo aut lanceis adsul-
tans, ubi res posceret, levi gladio inermem Sarmatam (ne- 20
que enim scuto defendi mos est) comminus fodiebat, donec
pauci qui proelio superfuerant paludibus abderentur. ibi
saevitia hiemis aut vulnerum absumpti. postquam id Romae
compertum, M. Aponius Moesiam obtinens triumphali statua,
Fulvus Aurelius et Iulianus Tettius ac Numisius Lupus, 25
legati legionum, consularibus ornamentis donantur, laeto
Othone et gloriam in se trahente, tamquam et ipse felix bello
et suis ducibus suisque exercitibus rem publicam auxisset.