| LIBER II | |
| Struebat iam fortuna in diversa parte terrarum initia | 2.1.1 |
| causasque imperio, quod varia sorte laetum rei publicae aut | |
| atrox, ipsis principibus prosperum vel exitio fuit. Titus Ve- | |
| spasianus, e Iudaea incolumi adhuc Galba missus a patre, cau- | |
| sam profectionis officium erga principem et maturam peten- | 5 |
| dis honoribus iuventam ferebat, sed vulgus fingendi avidum | |
| disperserat accitum in adoptionem. materia sermonibus se- | |
| nium et orbitas principis et intemperantia civitatis, donec | |
| unus eligatur, multos destinandi. augebat famam ipsius Titi | |
| ingenium quantaecumque fortunae capax, decor oris cum | 10 |
| quadam maiestate, prosperae Vespasiani res, praesaga re- | |
| sponsa, et inclinatis ad credendum animis loco ominum etiam | |
| fortuita. ubi Corinthi, Achaiae urbe, certos nuntios accepit | |
| de interitu Galbae et aderant qui arma Vitellii bellumque | |
| adfirmarent, anxius animo paucis amicorum adhibitis cuncta | 15 |
| utrimque perlustrat: si pergeret in urbem, nullam officii gra- | |
| tiam in alterius honorem suscepti, ac se Vitellio sive Othoni | |
| obsidem fore: sin rediret, offensam haud dubiam victoris, | |
| set incerta adhuc victoria et concedente in partis patre | |
| filium excusatum. sin Vespasianus rem publicam susciperet, | 20 |
| obliviscendum offensarum de bello agitantibus. |