| Nec minor Germanis animus, sed genere pugnae et | 2.21.1 |
| armorum superabantur, cum ingens multitudo artis locis | |
| praelongas hastas non protenderet, non colligeret, neque | |
| adsultibus et velocitate corporum uteretur, coacta stabile ad | |
| proelium; contra miles, cui scutum pectori adpressum et | 5 |
| insidens capulo manus, latos barbarorum artus, nuda ora | |
| foderet viamque strage hostium aperiret, inprompto iam | |
| <Arminio> ob continua pericula, sive illum recens acceptum | |
| vulnus tardaverat. quin et Inguiomerum, tota volitantem | |
| acie, fortuna magis quam virtus deserebat. et Germanicus | 10 |
| quo magis adgnosceretur detraxerat tegimen capiti ora- | |
| batque insisterent caedibus: nil opus captivis, solam inter- | |
| nicionem gentis finem bello fore. iamque sero diei subducit | |
| ex acie legionem faciendis castris: ceterae ad noctem cruore | |
| hostium satiatae sunt. equites ambigue certavere. | 15 |