Inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo
|
2.38.1
|
promptius adversaretur, his ferme verbis usus: 'si quantum
|
|
pauperum est venire huc et liberis suis petere pecunias
|
|
coeperint, singuli numquam exsatiabuntur, res publica de-
|
|
ficiet. nec sane ideo a maioribus concessum est egredi
|
5
|
aliquando relationem et quod in commune conducat loco
|
|
sententiae proferre, ut privata negotia et res familiaris nostras
|
|
hic augeamus, cum invidia senatus et principum, sive in-
|
|
dulserint largitionem sive abnuerint. non enim preces sunt
|
|
istud, sed efflagitatio, intempestiva quidem et inprovisa,
|
10
|
cum aliis de rebus convenerint patres, consurgere et numero
|
|
atque aetate liberum suorum urgere modestiam senatus,
|
|
eandem vim in me transmittere ac velut perfringere aera-
|
|
rium, quod si ambitione exhauserimus, per scelera supplen-
|
|
dum erit. dedit tibi, Hortale, divus Augustus pecuniam,
|
15
|
sed non conpellatus nec ea lege ut semper daretur. lan-
|
|
guescet alioqui industria, intendetur socordia, si nullus ex se
|
|
metus aut spes, et securi omnes aliena subsidia expecta-
|
|
bunt, sibi ignavi, nobis graves.' haec atque talia, quam-
|
|
quam cum adsensu audita ab iis quibus omnia principum,
|
20
|
honesta atque inhonesta, laudare mos est, plures per silen-
|
|
tium aut occultum murmur excepere. sensitque Tiberius;
|
|
et cum paulum reticuisset, Hortalo se respondisse ait: cete-
|
|
rum si patribus videretur, daturum liberis eius ducena se-
|
|
stertia singulis, qui sexus virilis essent. egere alii grates:
|
25
|
siluit Hortalus, pavore an avitae nobilitatis etiam inter
|
|
angustias fortunae retinens. neque miseratus est posthac
|
|
Tiberius, quamvis domus Hortensii pudendam ad inopiam
|
|
delaberetur.
|
|