Inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo 2.38.1
promptius adversaretur, his ferme verbis usus: 'si quantum
pauperum est venire huc et liberis suis petere pecunias
coeperint, singuli numquam exsatiabuntur, res publica de-
ficiet. nec sane ideo a maioribus concessum est egredi 5
aliquando relationem et quod in commune conducat loco
sententiae proferre, ut privata negotia et res familiaris nostras
hic augeamus, cum invidia senatus et principum, sive in-
dulserint largitionem sive abnuerint. non enim preces sunt
istud, sed efflagitatio, intempestiva quidem et inprovisa, 10
cum aliis de rebus convenerint patres, consurgere et numero
atque aetate liberum suorum urgere modestiam senatus,
eandem vim in me transmittere ac velut perfringere aera-
rium, quod si ambitione exhauserimus, per scelera supplen-
dum erit. dedit tibi, Hortale, divus Augustus pecuniam, 15
sed non conpellatus nec ea lege ut semper daretur. lan-
guescet alioqui industria, intendetur socordia, si nullus ex se
metus aut spes, et securi omnes aliena subsidia expecta-
bunt, sibi ignavi, nobis graves.' haec atque talia, quam-
quam cum adsensu audita ab iis quibus omnia principum, 20
honesta atque inhonesta, laudare mos est, plures per silen-
tium aut occultum murmur excepere. sensitque Tiberius;
et cum paulum reticuisset, Hortalo se respondisse ait: cete-
rum si patribus videretur, daturum liberis eius ducena se-
stertia singulis, qui sexus virilis essent. egere alii grates: 25
siluit Hortalus, pavore an avitae nobilitatis etiam inter
angustias fortunae retinens. neque miseratus est posthac
Tiberius, quamvis domus Hortensii pudendam ad inopiam
delaberetur.