Post quae L. Arruntius haud multum discrepans a 1.13.1
Galli oratione perinde offendit, quamquam Tiberio nulla ve-
tus in Arruntium ira: sed divitem, promptum, artibus egre-
giis et pari fama publice, suspectabat. quippe Augustus su-
premis sermonibus cum tractaret quinam adipisci principem 5
locum suffecturi abnuerent aut inpares vellent vel idem pos-
sent cuperentque, M'. Lepidum dixerat capacem sed asper-
nantem, Gallum Asinium avidum et minorem, L. Arruntium
non indignum et si casus daretur ausurum. de prioribus
consentitur, pro Arruntio quidam Cn. Pisonem tradidere; 10
omnesque praeter Lepidum variis mox criminibus struente
Tiberio circumventi sunt. etiam Q. Haterius et Mamercus
Scaurus suspicacem animum perstrinxere, Haterius cum dixis-
set 'quo usque patieris, Caesar, non adesse caput rei publi-
cae?' Scaurus quia dixerat spem esse ex eo non inritas 15
fore senatus preces quod relationi consulum iure tribuniciae
potestatis non intercessisset. in Haterium statim invectus
est; Scaurum, cui inplacabilius irascebatur, silentio tramisit.
fessusque clamore omnium, expostulatione singulorum flexit
paulatim, non ut fateretur suscipi a se imperium, sed ut ne- 20
gare et rogari desineret. constat Haterium, cum deprecandi
causa Palatium introisset ambulantisque Tiberii genua advol-
veretur, prope a militibus interfectum quia Tiberius casu an
manibus eius inpeditus prociderat. neque tamen periculo
talis viri mitigatus est, donec Haterius Augustam oraret 25
eiusque curatissimis precibus protegeretur.