Igitur Seianus maturandum ratus deligit venenum quo
|
4.8.1
|
paulatim inrepente fortuitus morbus adsimularetur. id
|
|
Druso datum per Lygdum spadonem, ut octo post annos
|
|
cognitum est. ceterum Tiberius per omnis valetudinis eius
|
|
dies, nullo metu an ut firmitudinem animi ostentaret, etiam
|
5
|
defuncto necdum sepulto, curiam ingressus est. consulesque
|
|
sede vulgari per speciem maestitiae sedentis honoris locique
|
|
admonuit, et effusum in lacrimas senatum victo gemitu
|
|
simul oratione continua erexit: non quidem sibi ignarum
|
|
posse argui quod tam recenti dolore subierit oculos senatus:
|
10
|
vix propinquorum adloquia tolerari, vix diem aspici a pleris-
|
|
que lugentium. neque illos imbecillitatis damnandos: se
|
|
tamen fortiora solacia e complexu rei publicae petivisse.
|
|
miseratusque Augustae extremam senectam, rudem adhuc
|
|
nepotum et vergentem aetatem suam, ut Germanici liberi,
|
15
|
unica praesentium malorum levamenta, inducerentur petivit.
|
|
egressi consules firmatos adloquio adulescentulos deductos-
|
|
que ante Caesarem statuunt. quibus adprensis 'patres
|
|
conscripti, hos' inquit 'orbatos parente tradidi patruo
|
|
ipsorum precatusque sum, quamquam esset illi propria
|
20
|
suboles, ne secus quam suum sanguinem foveret attolleret,
|
|
sibique et posteris conformaret. erepto Druso preces ad
|
|
vos converto disque et patria coram obtestor: Augusti pro-
|
|
nepotes, clarissimis maioribus genitos, suscipite regite,
|
|
vestram meamque vicem explete. hi vobis, Nero et Druse,
|
25
|
parentum loco. ita nati estis ut bona malaque vestra ad
|
|
rem publicam pertineant.'
|
|