| Cornelio Cosso Asinio Agrippa consulibus Cremu- | 4.34.1 |
| tius Cordus postulatur novo ac tunc primum audito crimine, | |
| quod editis annalibus laudatoque M. Bruto C. Cassium | |
| Romanorum ultimum dixisset. accusabant Satrius Secun- | |
| dus et Pinarius Natta, Seiani clientes. id perniciabile reo et | 5 |
| Caesar truci vultu defensionem accipiens, quam Cremutius | |
| relinquendae vitae certus in hunc modum exorsus est: | |
| 'verba mea, patres conscripti, arguuntur: adeo factorum | |
| innocens sum. sed neque haec in principem aut principis | |
| parentem, quos lex maiestatis amplectitur: Brutum et Cas- | 10 |
| sium laudavisse dicor, quorum res gestas cum plurimi | |
| composuerint, nemo sine honore memoravit. Titus Livius, | |
| eloquentiae ac fidei praeclarus in primis, Cn. Pompeium | |
| tantis laudibus tulit ut Pompeianum eum Augustus appel- | |
| laret; neque id amicitiae eorum offecit. Scipionem, | 15 |
| Afranium, hunc ipsum Cassium, hunc Brutum nusquam | |
| latrones et parricidas, quae nunc vocabula imponuntur, | |
| saepe ut insignis viros nominat. Asinii Pollionis scripta | |
| egregiam eorundem memoriam tradunt; Messala Corvinus | |
| imperatorem suum Cassium praedicabat: et uterque opibus- | 20 |
| que atque honoribus perviguere. Marci Ciceronis libro quo | |
| Catonem caelo aequavit, quid aliud dictator Caesar quam | |
| rescripta oratione velut apud iudices respondit? Antonii | |
| epistulae Bruti contiones falsa quidem in Augustum probra | |
| set multa cum acerbitate habent; carmina Bibaculi et | 25 |
| Catulli referta contumeliis Caesarum leguntur: sed ipse | |
| divus Iulius, ipse divus Augustus et tulere ista et reliquere, | |
| haud facile dixerim, moderatione magis an sapientia. nam- | |
| que spreta exolescunt: si irascare, adgnita videntur. |