| At Iunium Gallionem qui censuerat ut praetoriani | 6.3.1 |
| actis stipendiis ius apiscerentur in quattuordecim ordinibus | |
| sedendi violenter increpuit, velut coram rogitans quid illi | |
| cum militibus quos neque dicta imperatoris neque praemia | |
| nisi ab imperatore accipere par esset. repperisse prorsus | 5 |
| quod divus Augustus non providerit: an potius discordiam | |
| et seditionem a satellite Seiani quaesitam, qua rudis animos | |
| nomine honoris ad corrumpendum militiae morem propel- | |
| leret? hoc pretium Gallio meditatae adulationis tulit, statim | |
| curia, deinde Italia exactus; et quia incusabatur facile tole- | 10 |
| raturus exilium delecta Lesbo, insula nobili et amoena, | |
| retrahitur in urbem custoditurque domibus magistratuum. | |
| isdem litteris Caesar Sextium Paconianum praetorium per- | |
| culit magno patrum gaudio, audacem maleficum, omnium | |
| secreta rimantem delectumque ab Seiano cuius ope dolus | 15 |
| G. Caesari pararetur. quod postquam patefactum pro- | |
| rupere concepta pridem odia et summum supplicium | |
| decernebatur ni professus indicium foret. |