| At Claudius, quamquam nobilitatibus externis mitis, | 12.20.1 |
| dubitavit tamen accipere captivum pacto salutis an repetere | |
| armis rectius foret. hinc dolor iniuriarum et libido vin- | |
| dictae adigebat: sed disserebatur contra suscipi bellum | |
| avio itinere, importuoso mari; ad hoc reges ferocis, vagos | 5 |
| populos, solum frugum egenum, taedium ex mora, pericula | |
| ex properantia, modicam victoribus laudem ac multum | |
| infamiae, si pellerentur. quin adriperet oblata et servaret | |
| exulem, cui inopi quanto longiorem vitam, tanto plus | |
| supplicii fore. his permotus scripsit Eunoni, meritum | 10 |
| quidem novissima exempla Mithridaten, nec sibi vim ad | |
| exequendum deesse: verum ita maioribus placitum, quanta | |
| pervicacia in hostem, tanta beneficentia adversus supplices | |
| utendum; nam triumphos de populis regnisque integris | |
| adquiri. | 15 |