Libertas Thraseae servitium aliorum rupit et post- 14.49.1
quam discessionem consul permiserat, pedibus in sententiam
eius iere, paucis exceptis, in quibus adulatione promptissimus
fuit A. Vitellius, optimum quemque iurgio lacessens et
respondenti reticens, ut pavida ingenia solent. at consules 5
perficere decretum senatus non ausi de consensu scripsere
Caesari. ille inter pudorem et iram cunctatus, postremo re-
scripsit nulla iniuria provocatum Antistium gravissimas in
principem contumelias dixisse; earum ultionem a patribus
postulatam et pro magnitudine delicti poenam statui par 10
fuisse. ceterum se, qui severitatem decernentium impeditu-
rus fuerit, moderationem non prohibere: statuerent ut vel-
lent, datam et absolvendi licentiam. his atque talibus
recitatis et offensione manifesta, non ideo aut consules
mutavere relationem aut Thrasea decessit sententia ceterive 15
quae probaverant deseruere, pars, ne principem obiecisse
invidiae viderentur, plures numero tuti, Thrasea sueta
firmitudine animi et ne gloria intercideret.