| Verum et tibi valida aetas rebusque et fructui rerum | 14.56.1 |
| sufficiens, et nos prima imperii spatia ingredimur, nisi forte | |
| aut te Vitellio ter consuli aut me Claudio postponis et | |
| quantum Volusio longa parsimonia quaesivit, tantum in | |
| te mea liberalitas explere non potest. quin, si qua in parte | 5 |
| lubricum adulescentiae nostrae declinat, revocas ornatumque | |
| robur subsidio impensius regis? non tua moderatio, si | |
| reddideris pecuniam, nec quies, si reliqueris principem, sed | |
| mea avaritia, meae crudelitatis metus in ore omnium versa- | |
| bitur. quod si maxime continentia tua laudetur, non tamen | 10 |
| sapienti viro decorum fuerit unde amico infamiam paret | |
| inde gloriam sibi recipere.' his adicit complexum et oscula, | |
| factus natura et consuetudine exercitus velare odium falla- | |
| cibus blanditiis. Seneca, qui finis omnium cum dominante | |
| sermonum, grates agit: sed instituta prioris potentiae commu- | 15 |
| tat, prohibet coetus salutantium, vitat comitantis, rarus per | |
| urbem, quasi valetudine infensa aut sapientiae studiis domi | |
| attineretur. |