| Qvis desiderio sit p. a. m. t. c. c. p. l. | 1.24.pr.1 |
| Haec ode θρῆνον continet in Quintilium sodalem Ver- | |
| gilii. Sensus autem est: Da mihi praecepta carminis, o Musa, | |
| ut ostendam, quis modus desiderii esse debeat carissimi amici. | |
| Ergo Qvintilivm p. s. v. Eleganter et poetice pro | 5-6.1 |
| morte dicit. | |
| Nvdaqve Veritas. Bonum ἐπίθετον Veritatis nuda ideo, | 7.1 |
| quia nihil occultet ac celet. | |
| Qvando [a.] acuta prior<e> est syllaba 'quando' enun- | 8.1 |
| tiandum, ut [ut] uim interrogatiuam habeat. | |
| Tv frvstra p. h<e>v. Frustra reposcis, inquit, Quin- | 11.1 |
| tilium non sub hac spe illis commendatum. Et creditum | |
| pro commisso, ut supra: | |
| Nauis, qu<ae> tibi creditum | |
| Debes Vergilium. | 5 |
| Nvm <v>anae redeat sangvis imagini. Vanae imagini, | 15.1 |
| id est umbrae, ut illud: | |
| Et nunc magna mei sub terr<a>s ibit imago. | |
| Non lenis precibvs fata reclvdere. Solita sibi figura | 17.1 |
| dixit, ut: | |
| Callidum quidquid placuit iocoso | |
| Condere furto. | |
| Nigro conpvlerit Mercvrivs gregi. Nigro gregi pro | 18.1 |
| umbris poetice. | |
| Dvrvm sed levivs fit patientia, qvidqvid corrigere | 19-20.1 |
| est nefas. Grata sententia. |