Pindarvm qvisqvis stvdet aemvlari. Haec ὠ<ι>δὴ ad An-
|
4.2.pr.1
|
tonium Iulium Marci Antoni triumuiri filium scribitur, con-
|
|
tinens laudes Pindari lyrici poetae.
|
|
Ceratis ope Daedalea nititvr pinnis. Id est: altiora
|
2-3.1
|
quam possit expedire conatus decipietur, quem ad modum
|
|
Icarus Daedali manibus factis pinnis.
|
|
Vitre<o> datvrvs nomina ponto,
|
3-4.1
|
quia ab Icaro mare, in qu<od> d<e>ci<d>i<t>, Icar<i>um appellatur.
|
|
Vitr<e>o autem ponto, id est: uitrei coloris.
|
|
Sev per avdaces nova dithyrambos. <Audaces dithy-
|
10.1
|
rambos> ait, qu<o>d plurimum sibi Pindarus hic permittat.
|
|
Nam et maximo spiritu nouas historias hoc metro canit.
|
|
Noua autem uerba aut admirabilia aut ab ipso Pin-
|
|
daro facta esse accipe.
|
5
|
Nvmeri<s>qve fertvr lege solvtis.
|
11-12.1
|
Ideo, quia plerumque ad uolu<n>tatem suam quisque ly-
|
|
ricus poeta metrum sibi fingit <ita> tamen, ut quem sibi ipse
|
|
initio ὠ<ι>δῆ<ς> statuit ordinem necesse habeat ad finem
|
|
usque custodire.
|
5
|
Sive qvos Elea domvm redvcit palma caelestis. Vtrum
|
17-18.1
|
Castorem a<c> Pollucem significat, an generaliter quicumque
|
|
ex certamine sacrorum agonum uictoriam reportauerint?
|
|
Et centvm potiore signis mvnere donat. Dicit magis
|
19-20.1
|
illum honore inlustrari, quem Pindarus carmine suo celebrem
|
|
fecit, quam si centum statuis publice honoretur.
|
|
Flebili sponsae ivvenemve raptvm plorat.
|
21-22.1
|
Aut si, inquit, flebile carmen scribit de adulescente ali-
|
|
quo, cuius morte sponsa decepta sit; quem inferis subducit
|
|
atque inmortalem facit laudando animum moresque eius at-
|
|
que uirtutem.
|
5
|
Mvlta Dircaevm levat avra cycnvm. Di<r>caeum Pindarum
|
25.1
|
dicit, quia Thebanus fuit, a fonte Boeotia<e> Di<r>ce, qui est
|
|
Thebis proximus. Cycnum autem eundem appellat a suaui-
|
|
tate carminum, quia et cycni canori esse dicuntur.
|
|
Levat avra,
|
5
|
id est: sublimem facit.
|
|
Matinae. Matinus mons Calabriae.
|
27.1
|
Ego apis Matinae more modoqve.
|
27-28.1
|
Vt Pindarum propter sublimitatem et suauit<at>em car-
|
|
minis cycno comparauit, ita se api.
|
|
Per quod significat parua quidem et humilia se scribere,
|
|
sed subtilia ac dulcia.
|
5
|
Concines maiore poeta plectro. Concedit Antonio Iulio,
|
33.1
|
ut ipse potius triumphos Caesaris scribat, cum sit robustior
|
|
in carminis spiritu.
|
|
Hoc enim significat dicens maiore plectro.
|
|
Per sacrvm clivvm, id est: per uiam sacram; hac enim
|
35.1
|
triumfantes in Capitulium ibant.
|
|
Qvo nihil maivs melivsve terris fa[c]ta donavere.
|
37-38.1
|
Caesare[m] scilicet.
|
|
Pvblicvm lvdvm: id est: publicum gaudium.
|
42.1
|
Svper impetrato fortis Avgvsti reditv.
|
42-43.1
|
Apparet Caesarem de reditu suo Romam litteras misisse.
|
|
Sed gratus sensus. Sic enim se habet, ut intellegas po-
|
|
pulum Romanum, ut fit, publicis adclamationibus desiderasse
|
|
diu reditum Augusti.
|
5
|
Tvm meae siqvid loqvar avdiendvm. Spondet se quo-
|
45.1
|
que carmine aliquo laudes in Caesarem dicturum.
|
|
Sed σχῆμα [breuis uersus] ἐπιεικὲς in eo, quod intulerit
|
|
siquid loquar audiendum.
|
|
Pvlcher o lavdande canam recepto Caesare felix.
|
47-48.1
|
Ego felix recepto Caesare canam.
|
|
Teqve dvm procedes io trivmphe. Ad ipsum triumphum
|
49.1
|
conuersus haec dicit.
|
|
Non semel dicemvs io trivmphe civitas omnis.
|
50-51.1
|
Nota figura est, ut:
|
|
Pars in frusta secant
|
|
et:
|
|
Ὣς φάσαν ἡ πληθύς[, hoc est, ut dicebant plures].
|
5
|
Te decem tavri. Hoc ad <I>ul<i>um dicit.
|
53.1
|
Me tener solvet vitvlvs.
|
54.1
|
Soluet, debito scilicet uoti suscepti.
|
|
Fron<t>e cvrvat<o>s imitatvs ignis te<r>tivm lv[cer]nae
|
57-58.1
|
referentis or<t>vm. Vitulum quo uotum soluturus sit, dicit cornua
|
|
habere tertiae lunae comparabilia, id est: adhuc parua.
|
|
Qva notam dvxit nivevs videri, cetera fvlvvs.
|
59-60.1
|
Diserta et elegans elocutio.
|
|
Significat autem uitulum hunc albam frontem tantum
|
|
habere, in ceter<o> corpore fuluum, id est, ru[m]fum esse.
|
|