Pindarvm qvisqvis stvdet aemvlari. Haec ὠ<ι>δὴ ad An- 4.2.pr.1
tonium Iulium Marci Antoni triumuiri filium scribitur, con-
tinens laudes Pindari lyrici poetae.
  Ceratis ope Daedalea nititvr pinnis. Id est: altiora 2-3.1
quam possit expedire conatus decipietur, quem ad modum
Icarus Daedali manibus factis pinnis.
  Vitre<o> datvrvs nomina ponto, 3-4.1
quia ab Icaro mare, in qu<od> d<e>ci<d>i<t>, Icar<i>um appellatur.
Vitr<e>o autem ponto, id est: uitrei coloris.
  Sev per avdaces nova dithyrambos. <Audaces dithy- 10.1
rambos> ait, qu<o>d plurimum sibi Pindarus hic permittat.
  Nam et maximo spiritu nouas historias hoc metro canit.
  Noua autem uerba aut admirabilia aut ab ipso Pin-
daro facta esse accipe. 5
  Nvmeri<s>qve fertvr lege solvtis. 11-12.1
  Ideo, quia plerumque ad uolu<n>tatem suam quisque ly-
ricus poeta metrum sibi fingit <ita> tamen, ut quem sibi ipse
initio ὠ<ι>δῆ<ς> statuit ordinem necesse habeat ad finem
usque custodire. 5
  Sive qvos Elea domvm redvcit palma caelestis. Vtrum 17-18.1
Castorem a<c> Pollucem significat, an generaliter quicumque
ex certamine sacrorum agonum uictoriam reportauerint?
  Et centvm potiore signis mvnere donat. Dicit magis 19-20.1
illum honore inlustrari, quem Pindarus carmine suo celebrem
fecit, quam si centum statuis publice honoretur.
  Flebili sponsae ivvenemve raptvm plorat. 21-22.1
  Aut si, inquit, flebile carmen scribit de adulescente ali-
quo, cuius morte sponsa decepta sit; quem inferis subducit
atque inmortalem facit laudando animum moresque eius at-
que uirtutem. 5
  Mvlta Dircaevm levat avra cycnvm. Di<r>caeum Pindarum 25.1
dicit, quia Thebanus fuit, a fonte Boeotia<e> Di<r>ce, qui est
Thebis proximus. Cycnum autem eundem appellat a suaui-
tate carminum, quia et cycni canori esse dicuntur.
  Levat avra, 5
  id est: sublimem facit.
  Matinae. Matinus mons Calabriae. 27.1
  Ego apis Matinae more modoqve. 27-28.1
  Vt Pindarum propter sublimitatem et suauit<at>em car-
minis cycno comparauit, ita se api.
  Per quod significat parua quidem et humilia se scribere,
sed subtilia ac dulcia. 5
  Concines maiore poeta plectro. Concedit Antonio Iulio, 33.1
ut ipse potius triumphos Caesaris scribat, cum sit robustior
in carminis spiritu.
  Hoc enim significat dicens maiore plectro.
  Per sacrvm clivvm, id est: per uiam sacram; hac enim 35.1
triumfantes in Capitulium ibant.
  Qvo nihil maivs melivsve terris fa[c]ta donavere. 37-38.1
Caesare[m] scilicet.
  Pvblicvm lvdvm: id est: publicum gaudium. 42.1
  Svper impetrato fortis Avgvsti reditv. 42-43.1
  Apparet Caesarem de reditu suo Romam litteras misisse.
  Sed gratus sensus. Sic enim se habet, ut intellegas po-
pulum Romanum, ut fit, publicis adclamationibus desiderasse
diu reditum Augusti. 5
  Tvm meae siqvid loqvar avdiendvm. Spondet se quo- 45.1
que carmine aliquo laudes in Caesarem dicturum.
  Sed σχῆμα [breuis uersus] ἐπιεικὲς in eo, quod intulerit
siquid loquar audiendum.
  Pvlcher o lavdande canam recepto Caesare felix. 47-48.1
  Ego felix recepto Caesare canam.
  Teqve dvm procedes io trivmphe. Ad ipsum triumphum 49.1
conuersus haec dicit.
  Non semel dicemvs io trivmphe civitas omnis. 50-51.1
  Nota figura est, ut:
    Pars in frusta secant
et:
    Ὣς φάσαν ἡ πληθύς[, hoc est, ut dicebant plures]. 5
  Te decem tavri. Hoc ad <I>ul<i>um dicit. 53.1
  Me tener solvet vitvlvs. 54.1
  Soluet, debito scilicet uoti suscepti.
  Fron<t>e cvrvat<o>s imitatvs ignis te<r>tivm lv[cer]nae 57-58.1
referentis or<t>vm. Vitulum quo uotum soluturus sit, dicit cornua
habere tertiae lunae comparabilia, id est: adhuc parua.
  Qva notam dvxit nivevs videri, cetera fvlvvs. 59-60.1
  Diserta et elegans elocutio.
  Significat autem uitulum hunc albam frontem tantum
habere, in ceter<o> corpore fuluum, id est, ru[m]fum esse.