Consonas autem per omnes, quae quibus iungi queant, 848
quas vetet natura iunctas convenire in syllabam,
ire iam nunc ideo nobis visum erit consultius, 850
in breve ut redacta silva demeret caliginem;
neu subesse praeter istos quos loquar casus putes,
qui pedum turbare normam, laedere aut metrum queant.
  Praeter udas ergo, supra iam duas quas rettuli,
haec sibi nullam ligare semivocalis potest. 855
  Quattuor post hanc loquemur ordine udas debito.
quas priores ante nullam consonam praeponimus,
ut caput verbi incohare conditae simul queant;
subdimus mutis earum plurimis tantum duas,
<scilicet> primam atque quartam, quod palam exemplis erit. 860
namque b c g, deinde p, priores ponere
singulas possis, ut uda prima sic subiecta sit,
blandior cum dico, cludo gleba plebs aut Plinius.
d cum ea numquam coibit, q magis numquam potest;
t potest, si quando graeca mixta sunt vocabula: 865
Tlepolemus Atlas solemus invenire in versibus.
uda quarta praeter istas quattuor, quas rettuli,
amplius d t priores subsequetur, ut puta
Brutus et Crassus fuerunt, Drusus et Gracchus, Procas,
Trossulus. iam sex habemus ante mutas redditas, 870
ceterae quia tres in usum syllabarum non cadunt:
semivocalis quod una praefici possit, tenes:
uda quarta praeter istas ceteris non subditur.
et secunda paene solis convenit vocalibus,
seu loco prior locetur, seu iugetur alteri, 875
mane cum dicis vel umbra mensis ambo et talia.
tertiam udam sibi videtur posse solam iungere,
sic tamen, non in priore sed sequenti syllaba,
omnis ut dicas vel amnis, uda quaeque cum sequi
alteram non possit udam, dum sit una syllaba, 880
omnis uda cum gemella rite coniungi queat,
Gallus ut vel Ammianus annus et Tyrrenius.
nec secus mutas videmus posse geminas currere,
obba et ecce redde et agger Attiusque et Appius
hanc tamen Graecus secundam tertiae sic praeficit, 885
syllaba prima latine quod nequire diximus,
quando μνήμην atque μνᾶσθαι dictitatque Μνεσθέα.
interim compellit illam δέλτα nunc, nunc ταῦ sequi:
δμῶας et Τμῶλον videmus namque graeca nomina.
tertia uda sic videtur posse g mutam sequi, 890
graia verba quando in usum sermo noster suscipit,
Gnosios si dicere arcus, insulam aut Gnidum velis.
scribimus praenomen unum et c quidem praeponimus,
g tamen sonabit illic, quando Gnaeum enuntio;
asperum quia vox sonorem leviore interpolat, 895
vel priores g Latini nondum ab apice finxerant.
Gaïus praenomen inde c notatur, g sonat.
sic amurgam, quae vetuste saepe per c scribitur,
esse per g proferendam crediderunt plurimi,
quando ἀμόργη graeca vox est, γάμμα origo <ut> praeferat: 900
ille contra dicat, unde c sonare debeat.
g tamen, mox tertia uda, rarius componitur,
quando gnatum nominare, dicere aut gnarum voles:
namque magnus dignus agnus signa pugna et talia,
syllabae cum sint secundae, non ita impugnant pedes; 905
quis iugatis impediri, cum caput verbi tenent,
saepius pedes videmus, ut suo promam loco.