Semivocalis suprema duplicis restat soni. 934
praefici in verbis latinis ista nec vocalibus 935
poterit umquam: tantum abest ut consonis * * * ,
ipsa cum constet duabus comparata consonis.
syllaba quacumque sane subditur vocalibus,
quando rex calixve dicis, pax latex apex senex.
ante vocales locatur in sequenti syllaba, 940
faxo si dicas vel axis nexus uxor noxia.
tantum apud Graecos videmus inchoantem nomina,
qui ξένον ξανθόν loquuntur, ξουθόν et ξεινήϊα.
consonis praefertur autem, si dirempta syllaba est
nominis verbive, cuius cum Latinis sermo sit; 945
expuli cum dico et exta, seu quis excussam comam
dicat aut exlex, et illud, hoc sine exquiram prius:
adde et exsortem, vel istis simile siquid finxeris.
muto vel partem prioris, si fit hirtum, syllabae,
ecfer ut dicam, vel illud, hoc tibi effectum dabo. 950
verba contra separata quando sic conectimus,
hanc ut ante desinentem subsequatur consonans,
e sat est solum locare. quia duplex est consona,
tres videntur syllabam unam consonantes edere:
hispidum quod porro ne sit, dico et e bello viros, 955
dico et e pago reversos, dico et e foro domum.
ast enim Graius locabit quandocumque hanc ultimam
sive in uno comprehensam sive verbo separi,
consonam numquam iugabit, quia sono levi studet:
nam nisi <et> vocalis adsit, vertit hanc in simplicem: 960
κάππα enim solum sonabit, σίγμα vero excluditur.
sic et ἐκπλῆξαι loquuntur, sic et ἐκπέρσαι πόλιν,
sic et illud, εἰς τὸ κάλλος ἐκκεκώφηται ξίφη,
sic et ἐκ πάντων solute, sic et ἐκ νήσου facit.