Litteris autem latinis, graeca quibus et formula, 327
quo statim discriminentur, ne sit haesitatio,
indices supra locavi nominum primas notas.
quando graece γάμμα, supra sua latinis littera est. 330
ε vel ο graecum putetur ne Latinorum e vel o,
neu vicissim, quae latina, proferas graeco sono,
haec erunt utrimque bina quae parent caliginem,
quia pari forma notantur et soni sunt simplicis:
ceterum ἦτα et ω latinis a figuris discrepant. 335
a latine saepe ut ἄλφα, saepe λάβδα scribitur:
i similiter ἰῶτα credi et c potest quod σίγμα sit:
versibus sed cum loquamur, quando graeca ponimus,
ἄλφα ἰῶτα λάβδα σίγμα lege metri cogimur
syllabis perscriptitare, non figuris singulis; 340
nequis hoc culpet, latina si notata non erunt.
Artium parens et altrix graeca diligentia est:
litterarum porro curam nulla gens attentius
repperit, polivit usque finem ad unguis extimum.
quod Latinus aemulando nec satis fidens suis 345
(exitus nam nostra lingua non capit tam plurimos),
attamen fandi paravit non secundam copiam.
congruens idcirco duxi in hoc opus, de syllabis
quod recepi nunc loquendum, litterarum origines
inde deductas locare, quo probarem planius, 350
et simul quam multa graecis nostra non respondeant,
quaeque respondent, ab ipsis esse nobis tradita.
artis inde origo manat, lingua non tantum patet.