De Exodo
|
|
Iudaei unde se beatos putant, infelices inde esse noscun-
|
1.18.1.1
|
tur. Etenim commodius puto misero in statu suo manenti
|
|
quam beato in ultimas miserias deuoluto. Nam praedicant
|
|
patres suos Aegyptium populum fugiendo delesse, deum suis
|
|
praefuisse maioribus eorumque iter praecessisse, non intelle-
|
5
|
gentes, quia exinde eos a facie sua remotos post suum dorsum
|
|
cum postfuturis abiecerat; Erythraeum quoque in geminas
|
|
ripas medium scissum mare, ductisque dextra laeuaque
|
|
aggeribus in aciem stipatis undarum, saluo liquore arefactam
|
|
profundi in semet contra se obnixam stupidam pependisse
|
10
|
naturam; uiam inter fluctus micuisse terrenam, quae utique
|
|
non caelestis populi meritum, sed terreni per orbem totum
|
|
dispersionis futurae denuntiabat exitium.
|
|
Adeo eos in
|
2.1
|
eremum inde perduxit uulneraque detestabilis mentis curanda
|
|
lacte cum melle prouidendo commonuit; nam infirmibus ac
|
|
languidis mannae teneritudinem inrorauit. Non enim erant
|
|
idonei aut digni, qui caelestis panis perpetua soliditate frue-
|
5
|
rentur. Petra illis scaturiuit in fontem, ut biberent detritis
|
|
e lacunis, ut merebantur, caenulentum postmodum laticem,
|
|
domino dicente: Me dereliquerunt fontem aquae uiuae et fode-
|
|
runt sibi lacus detritos, qui non possunt aquam portare. Postre-
|
|
mo infelices quid sperant de imagine, cuius nosse non sunt
|
10
|
meriti ueritatem, dominum nostrum Iesum Christum?
|
|