Ubi hoc senatus consultum Maximinus accepit, homo 17.1.1
natura ferus sic exarsit, ut non hominem sed <b>eluam
putares. iac<i>ebat se in parietes, nonnumquam terrae 2.1
se prosternebat, exclama<ba>t incondite, arripiebat gla-
dium, quasi senatum posset occidere, conscindebat ve-
stem regiam, ali<qu>os verberibus adficiebat, et nisi de
medio recessisset, ut quidam sunt auctores, oculos filio 5
adulescentulo sustulisset. causa autem iracundiae <con- 3.1
tra> filium haec fuit, quod eum Romam ire iusserat, cum
primum imperator factus est, et ille patris nimio amore
neglexerat; putabat autem, quod, si ille Romae fuisset,
[et] nihil ausurus esset senatus. ardentem igitur ira- 4.1
cundia amici intra cubiculum receperunt. sed cum fu- 5.1
rorem suum tenere non posset, ut oblivionem cogi-
tationis acciperet, vino se primo die obruisse dicitur,
eo <u>sque ut, quid a[i]<c>tum es<se>t, ignoraret. alia[s] 6.1
sane die admissis amicis, qui eum videre non po-
terant sed tacebant et qui factum senatus tacite lauda-
bant, consilium habuit, quid facto opus esset. <de> con- 7.1
silio ad contionem processit, in qua contione multa in
Afros, multa in Gordianum, plura in senatum dixit
cohortatusque milites ad communes iniurias vindi-
candas. 5