Ubi hoc senatus consultum Maximinus accepit, homo
|
17.1.1
|
natura ferus sic exarsit, ut non hominem sed <b>eluam
|
|
putares. iac<i>ebat se in parietes, nonnumquam terrae
|
2.1
|
se prosternebat, exclama<ba>t incondite, arripiebat gla-
|
|
dium, quasi senatum posset occidere, conscindebat ve-
|
|
stem regiam, ali<qu>os verberibus adficiebat, et nisi de
|
|
medio recessisset, ut quidam sunt auctores, oculos filio
|
5
|
adulescentulo sustulisset. causa autem iracundiae <con-
|
3.1
|
tra> filium haec fuit, quod eum Romam ire iusserat, cum
|
|
primum imperator factus est, et ille patris nimio amore
|
|
neglexerat; putabat autem, quod, si ille Romae fuisset,
|
|
[et] nihil ausurus esset senatus. ardentem igitur ira-
|
4.1
|
cundia amici intra cubiculum receperunt. sed cum fu-
|
5.1
|
rorem suum tenere non posset, ut oblivionem cogi-
|
|
tationis acciperet, vino se primo die obruisse dicitur,
|
|
eo <u>sque ut, quid a[i]<c>tum es<se>t, ignoraret. alia[s]
|
6.1
|
sane die admissis amicis, qui eum videre non po-
|
|
terant sed tacebant et qui factum senatus tacite lauda-
|
|
bant, consilium habuit, quid facto opus esset. <de> con-
|
7.1
|
silio ad contionem processit, in qua contione multa in
|
|
Afros, multa in Gordianum, plura in senatum dixit
|
|
cohortatusque milites ad communes iniurias vindi-
|
|
candas.
|
5
|