| Haec ubi comperit Maximinus, statim cohortatus est | 14.1.1 |
| milites hoc genere contionis: 'sacrati conmilitones, | |
| immo etiam mi consecranei et quorum mecum pleri- | |
| que vere militatis, dum nos a Germania Romanam de- | |
| fendimus maiestatem, dum nos Illyricum a barbaris | 5 |
| vindicamus, Afri fidem Punicam praestiterunt. nam | 2.1 |
| duos nobis Gordianos, quorum alter senio ita fractus | |
| est, ut non possit adsurgere, alter ita luxurie perditus, | |
| ut debilitatem habeat pro senectute, imperatores fece- | |
| runt. et ne hoc parum es[t]se<t>, factum Afrorum nobilis | 3.1 |
| ille senatus agnovit, et pro quorum liberis arma porta- | |
| mus, hi[c] contra nos viginti viros statuerunt et om- | |
| nes velut contra hostes sententias protulerunt. quin | 4.1 |
| immo agite, ut viros decet: properandum est ad urbem. | |
| nam et viginti viri consulares contra nos lecti sunt, | |
| quibusque resistendum est nobis fortiter agentibus, | |
| vobis feliciter dimicantibus.' len[i]tas militum mentes | 5.1 |
| et no<n> alacres animos ha[n]c contione[m] et Maximi- | |
| nus <ips>e cognovit. denique statim ad filium scripsit, | 6.1 |
| qui longe post sequebatur, ut adceleraret, ne quid con- | |
| tra eum se absente milites cogitarent. litterarum exem- | 7.1 |
| plum tale Iunius Cordus edidit: 'refert ad te stipator | |
| meus T[h]ync<h>anius, quae gesta cognovi vel in | |
| Africa vel Roma<e>, refert, quae sint militum mentes. | |
| quaeso, quantum potes, properes, ne quid, ut solet, | 8.1 |
| militaris turba plus faciat. quid verear, ex eo audies, | |
| quem ad te misi.' |