|
Et quaeritur quidem, quae res malos principes fa-
|
43.1.1
|
|
ciat: iam primum, mi amice, licentia, deinde rerum
|
|
|
copia, amici praeterea inprobi[s], satellites detestandi,
|
|
|
eunuchi avarissimi, aulici vel stulti vel detestabiles et,
|
|
|
quod negari non potest, rerum publicarum ignorantia.
|
5
|
|
sed ego a patre meo audivi Diocletianum principem
|
2.1
|
|
iam privatum dixisse nihil esse difficilius quam bene im-
|
|
|
perare. colligunt se quattuor vel quinque atque unum
|
3.1
|
|
consilium ad decipiendum imperatorem capiunt, di-
|
|
|
cunt, quid probandum sit. imperator, qui domi clau-
|
4.1
|
|
sus est, vera non novit. cogitur hoc tantum scire, quod
|
|
|
illi loquuntur, facit iudices, quos fieri non oportet, amo-
|
|
|
vet a re p., quos debeat optinere. quid multa? ut
|
|
|
Diocletianus ipse dicebat, bonus, cautus, optimus ven-
|
5
|
|
ditur imperator. haec Diocletiani verba sunt, quae id-
|
5.1
|
|
circo inserui, ut prudentia tua sciret nihil esse diffi-
|
|
|
<ci>lius bono principe.
|
|
