|
Haec ergo cogitans de Aegyptiis Aurelianus iusserat,
|
9.1.1
|
|
ne Saturninus Aegyptum videret, et mente quidem di-
|
|
|
vina. nam ut primum Aegyptii magnam potestatem
|
|
|
ad se venisse viderunt, statim clamarunt: 'Saturnine
|
|
|
Auguste, dii te servent!' et ille quidem, quod negari
|
2.1
|
|
non potest, vir sapiens de Alexandrina civitate mox
|
|
|
fugit atque ad Pal<a>estinam rediit. ibi tamen cum
|
3.1
|
|
cogitare coepisset tutum sibi non esse, si privatus vi-
|
|
|
veret, deposita purpura ex simulacro Veneris c<y>[n]-
|
|
|
cl<a>de uxoria militibus circumstantibus amictus et ado-
|
|
|
ratus est. avum meum saepe dicentem audivi se inter-
|
4.1
|
|
fuisse, cum ille adoraretur. 'flebat', inquit, 'et dicebat:
|
5.1
|
|
"necessarium, si non adroganter dicam, res p. virum
|
|
|
perdidit. ego certe instauravi Gallias, ego a Mauris
|
|
|
possessam Africam reddidi, ego Hispanias pacavi. sed
|
|
|
quid prodest? omnia haec adfectato semel honore pe-
|
5
|
|
rierunt."'
|
|
