Curiosum non puto neque satis vulgare fabellam 14.1.1
de Diocletiano Augusto ponere hoc convenientem loco,
quae ill<i> data est ad omen imperii.—avus meus mihi
ret<t>ulit ab ipso Diocletiano compertum—. 'cum', 2.1
inquit, 'Diocletianus apud Tungros in Gallia in qua-
dam caupona moraretur in minoribus adhuc locis mi-
litans et cum Dryade quadam muliere [cu]rationem
convictus sui cotidiani faceret atque illa diceret: "Dio- 5
cletiane, nimium avarus, nimium parcus es", ioco non
serio Diocletianus respondisse fertur: "tunc ero largus,
cum fuero imperator." post quod verbum Dryas dixisse 3.1
fertur: "Diocletian[a]e, iocari noli, nam eris imperator,
cum Aprum occideri<s>."' semper in animo Diocletianus 15.1.1
habuit imperii cupiditatem, idque Maximiano conscio
atque avo meo, cui hoc dictum a Dryad[a]e ipse ret-
<t>ulerat. denique, ut erat altus, ri<s>it et tacuit. apros 2.1
tamen in venatibus, ubi fuit facultas, manu sua sem-
per occidit. denique cum Aurelianus imperium accepis- 3.1
set, cum Probus, cum Tacitus, cum ipse Carus, Diocle-
tianus dixit: 'ego semper apros occido, sed alter utitur
pulpamento.' iam illud notum est atque vulgatum, 4.1
quod, cum occidisset Aprum praefectu<m> praet., di-
xisse fertur: 'tandem occidi Aprum fatalem.' ipsum 5.1
Diocletianum idem avus meus dixisse dicebat nullam
aliam sibi causam occidendi manu sua fuisse, nisi ut
impleret Dryadis dictum et suum firmaret imperium.
non enim tam crudelem se innotescere cuperet, pri- 6.1
mis maxime diebus imperii, nisi illum necessitas ad
hanc atrocitatem occisionis adtraheret.