Et Iulianus quidem neque Brittannicos exercitus ne-
|
5.1.1
|
que Illyricos timebat, Nigrum vero misso primipilario
|
|
occidi praeceperat timens praecipue Syriacos exerci-
|
|
tus. ergo Pescennius Niger in Illyrico, Septim<i>us Se-
|
2.1
|
verus in Syria cum exercitibus, quibus praesidebant,
|
|
a Iuliano descivere. sed cum ei nuntiatum esset Se-
|
3.1
|
verum descivisse, quem suspectum non habuerat, per-
|
|
turbatus est: ad senatum venit impetravitque, ut hostis
|
|
Severus renuntiaretur; militibus etiam, qui Severum
|
4.1
|
secuti fuerant, dies praestitutus, ultra quam si cum
|
|
Severo fuisse<n>t, hostium numero haberentur. missi
|
5.1
|
sunt praeterea legati a senatu consulares ad milites,
|
|
qui suaderent, ut Severus repudiaretur, et is esset im-
|
|
p(erator), quem senatus elegerat. inter ceteros legatus
|
6.1
|
est Vespronius Candidus, vetus consularis, olim mili-
|
|
tibus invisus ob durum et sordidum imperium. missus
|
7.1
|
est successor Severo Valerius Catulinus, quasi posset
|
|
ei succedi, qui militem iam sibi tenebat. missus prae-
|
8.1
|
terea Aquilius centurio, notus caedibus senatoriis, qui
|
|
Severum occideret. ipse autem Iulianus praetorianos
|
9.1
|
in campum deduci iubet, muniri turres, sed milites de-
|
|
sides et urbana luxuria dissolutos invitissimos ad ex-
|
|
ercitium militare produxit, ita ut vicarios operis, quod
|
|
uni cuique praescribebatur, mercede conducerent. et
|
6.1.1
|
Severus quidem ad urbem infesto agmine veniebat, sed
|
|
Didius Iulianus nihil cum exercitu pr<a>etoriano pro-
|
|
ficiebat, quem cottidie populus et magis oderat et ri-
|
|
debat. et Iulianus sperans Laetum fautorem Severi,
|
2.1
|
cum per eum Commodi manus evasisset, ingratus tanto
|
|
beneficio iussit eum occidi. iussit etiam Marci<am
|
|
u>n<a>[m] interfici.
|
|