DE RESCINDENDA UENDITIONE ET QUANDO LICET AB
EMPTIONE DISCEDERE
  Pomponius libro quinto decimo ad Sabinum. Celsus filius putabat, si uendi- 18.5.1.pr.1
disset mihi filius familias rem peculiarem, etiam, si conueniat ut abeatur ab ea uenditione,
inter patrem et filium et me conuenire debere, ne, si cum patre solo pactus sim, filius non
possit liberari et quaeratur, utrumne nihil agatur ex ea pactione an uero ego quidem
liberer, filius maneat obligatus, sicuti, si pupillus sine tutoris auctoritate paciscatur, ipse 5
quidem liberatur, non etiam qui cum eo pactus est. nam quod Aristo dixi<t> posse ita
pacisci, ut unus maneat obligatus, non est uerum, quia pro una parte contrahentium abiri
pacto ab emptione non possit: et ideo si ab una parte renouatus sit contractus, dicitur
non ualere eiusmodi pactionem. sed dicendum est patre paciscente et liberato aduersario
filium quoque obiter liberari. 10
  Idem libro uicensimo quarto ad Sabinum. Si quam rem a te emi, eandem 2.pr.1
rursus a te pluris minorisue emero, discessimus a priore emptione (potest enim, dum res
integra est, conuentione nostra infecta fieri emptio) atque ita consistit posterio<r> emptio,
quasi nulla praecesserit. sed non poterimus eadem ratione uti post pretium solutum emptione
repetita, cum post pretium solutum infectam emptionem facere non possumus. 5
  Paulus libro trigensimo tertio ad edictum. Emptio et uenditio sicut con- 3.pr.1
sensu contrahitur, ita contrario consensu resoluitur, antequam fuerit res secuta: ideoque
quaesitum est, si emptor fideiussorem acceperit uel uenditor stipulatus fuerit, an nuda
uoluntate resoluatur obligatio. Iulianus scripsit ex empto quidem agi non posse, quia
bonae fidei iudicio exceptiones pacti insunt: an autem fideiussori utilis sit exceptio, uiden- 5
dum: et puto liberato reo et fideiussorem liberari. item uenditorem ex stipulatu agentem
exceptione summoueri oportet, idemque iuris esse, si emptor quoque rem in stipulationem
deduxerit.
  Libro octauo digestorum Iuliani Paulus notat. Si emptio contracta sit 4.pr.1
togae puta aut lancis, et pactus sit uenditor, ne alterutrius emptio maneat, puto resolui
obligationem huius rei nomine dumtaxat.
  Iulianus libro quinto decimo digestorum. Cum emptor uenditori uel emptori 5.pr.1
uenditor acceptum faciat, uoluntas utriusque ostenditur id agentis, ut a negotio discedatur
et perinde habeatur, ac si conuenisset inter eos, ut neuter ab altero quicquam peteret,
sed ut euidentius appareat, acceptilatio in hac causa non sua natura, sed potestate con-
uentionis ualet. 5
Emptio nuda conuentione dissoluitur, si res secuta non fuerit. 1.1
Mortuo 2.1
autem homine perinde habenda est uen<ditio> ac si traditus fuisset, utpote cum uenditor libe-
retur et emptori homo pereat: quare nisi iusta conuentio interuenerit, actiones ex empto
et uendito manebunt.
  Paulus libro secundo ad edictum. Si conuenit, ut res quae uenit, si intra 6.pr.1
certum tempus displicuisset, redderetur, ex empto actio est, ut Sabinus putat, aut proxima
empti in factum datur.
  Idem libro quinto quaestionum. Si id quod pure emi sub condicione rur- 7.pr.1
sus emam, nihil agitur posteriore emptione. Si pupilli persona interuenit, qui ante sine 1.1
tutoris auctoritate, deinde tutore auctore emit, quamuis uenditor iam ei obligatus fuit,
tamen quia pupillus non tenebatur, renouata uenditio efficit, ut inuicem obligati sint: quod
si ante tutoris auctoritas interuenerit, deinde sine tutore auctore emit, nihil actum est
posteriore emptione. idem potest quaeri, si sine tutoris auctoritate pactus fuerit, ut disce- 5
datur ab emptione: an proinde sit, atque si ab initio sine tutoris auctoritate emisset, ut
scilicet ipse non teneatur, sed agente eo retentiones competant. sed nec illud sine ratione
dicetur, quoniam initio recte emptio sit contracta, uix bonae fidei conuenire e<o> pacto stari,
quod al<teri> captiosum sit, et maxime, si iusto errore sit deceptus.
  Scaeuola libro secundo responsorum. Titius Seii procurator defuncto Seio 8.pr.1
ab eo scriptus heres, cum ignoraret, fundum uendente seruo hereditario, quasi procurator
subscripsit: quaesitum est, an cognito eo, priusquam emptio perficeretur, a uenditione
discedere possit. respondit Titium, si non ipse uendidit, non idcirco actionibus ciuilibus
teneri, quod seruo uendente subscripserat, sed serui nomine praetoria actione teneri. 5
  Idem libro quarto digestorum. Fundus qui Lucii Ti<ti>i erat ob uectigale rei 9.pr.1
publicae ueniit: sed cum Lucius Titius debitor professus esset paratum se esse uectigal
exsoluere solidum, cum minore uenisset fundus, quam debita summa esset, praeses prouin-
ciae rescindit uenditionem eumque restitui iussit Lucio Titio: quaesitum est, an post sen-
tentiam praesidis, antequam restitueretur, in bonis Lucii Titii fundus emptus esset. respondit 5
non prius, quam emptori pretium esset illatum uel, si pretium nondum esset ab emptore
solutum, in uectigal satisfactum esset.
  Idem libro septimo digestorum. Seius a Lucio Titio emit fundum lege dicta, 10.pr.1
ut, si ad diem pecuniam non soluisset, res inempta fieret. Seius parte pretii praesenti die
soluta, defuncto uenditore, filiis eius pupillaris aetatis et ipse tutor cum aliis datus, neque
contutoribus pretium secundum legem numerauit nec rationibus tutelae rettulit: quaesitum
est, an irrita emptio facta esset. respondit secundum ea quae proponerentur inemptam 5
uideri. Emptor praediorum cum suspicaretur Numeriam et Semproniam controuersiam mo- 1.1
turas, pactus est cum uenditore, ut ex pretio aliqua summa apud se maneret, donec emp-
tori fideiussor daretur a uenditore: postea uenditor eam legem inseruit, ut, si ex die pe-
cunia omnis soluta non esset et uenditor ea praedia uenisse nollet, inuendita essent: interea
de aduersariis alteram mulierem uenditor superauit, cum altera transegi<t>, ita ut sine ulla 5
quaestione emptor praedia possideret: quaesitum est, cum neque fideiussor datus est nec
omnis pecunia secundum legem suis diebus soluta sit, an praedia inuendita sint. respondit,
si conuenisset, ut non prius pecunia solueretur quam fideiussor uenditi causa daretur nec
id factum esset, cum per emptorem non staret quo minus fieret, non posse posteriorem
legis partem exerceri. 10