DE CONFIRMANDO TUTORE UEL CURATORE
  Modestinus libro sexto excusation<u>m. Ἵνα μηδὲ περὶ τῶν βεβαιωθῆναι δυναμένων 26.3.1.pr.1
ἐπιτρόπων παραλείψωμεν, βραχέα καὶ περὶ τούτων ϲκεψώμεθα. Εἰϲί τινεϲ οἱ διδόμενοι ὀρθῶϲ 1.1
κατὰ διαθήκαϲ ἐπίτροποι, τουτ’ ἔϲτι καὶ ὑφ’ ὧν ἐχρῆν καὶ οἷϲ ἐχρῆν καὶ ὃν τρόπον ἐχρῆν καὶ
ὅπου ἐχρῆν. πατὴρ γὰρ υἱοῖϲ ἢ ἐκγόνοιϲ, οὓϲ ἔχει ἐν ἐξουϲίᾳ, ὀρθῶϲ δίδωϲιν ἐπίτροπον ἀλλ’
ἐν διαθήκῃ. ἐὰν δὲ ᾖ πρόϲωπον τοιοῦτον ὃ μὴ δύναται δοῦναι, οἷον μήτηρ ἢ πάτρων
ἢ ἀλλότριόϲ τιϲ, ἢ πρόϲωπον ᾧ μὴ δύναται δοῦναι, οἷον πατὴρ υἱῷ τῷ μὴ ὄντι ἐν ἐξουϲίᾳ ἢ 5
θυγατρί, ἢ ἐὰν εἴπῃ 'παρακαλῶ ἐπιμέλεϲθαι τῶν πραγμάτων', ἢ ἐν κωδικίλλοιϲ μὴ βεβαιωθεῖϲι
δῷ ἐπίτροπον ἢ κουράτορα, τότε τὸ ἐνδέον ἀναπληροῦϲθαι ἐκ τῆϲ τοῦ ὑπατικοῦ ἐξουϲίαϲ αἱ δια-
τάξειϲ ϲυνεχώρηϲαν καὶ κατὰ τὴν γνώμην βεβαιοῦϲθαι τοὺϲ ἐπιτρόπουϲ. Καὶ ἐὰν μὲν πατὴρ ᾖ 2.1
ὁ δεδωκώϲ, περαιτέρω οὐδὲν ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον πολυπραγμονεῖ ὁ ἡγούμενοϲ, ἀλλὰ ἁπλῶϲ αὐτὸν
βεβαιοῖ· ἐὰν δὲ ἄλλοϲ τιϲ, τότε πολυπραγμονεῖ, τὸ πρόϲωπον εἰ ἔϲτιν ἐπιτήδειον. Ἔτι εἰδέναι 3.1
δεῖ ὅτι κουράτωρ κατὰ διαθήκαϲ οὐδὲ ὑπὸ πατρὸϲ ὀρθῶϲ δίδοται, ἀλλὰ δοθεὶϲ εἴωθε βεβαιοῦϲθαι
ὑπὸ τοῦ ἡγουμένου.
  Neratius libro tertio regularum. Mulier liberis non recte testamento tutorem 2.pr.1
dat: sed si dederit, decreto praetoris uel proconsulis ex inquisitione confirmabitur nec
satisdabit pupillo rem saluam fore. Sed et si curator a matre testamento datus sit filiis 1.1
eius, decreto confirmatur ex inquisitione.
  Iulianus libro uicesimo primo digestorum. Qui a patre tutor scriptus est aut 3.pr.1
non iusto testamento aut non ut lege praecipiebatur, confirmandus est ad tutelam geren-
dam perinde ac si ex testamento tutor esset, id est ut satisdatio ei remittatur.
  Paulus libro singulari de excusationibus tutelarum. Si patronus uel quiuis 4.pr.1
extraneus impuberi, quem heredem instituerit, tutorem dederit et extra ea nihil in bonis
habeat pupillus, non male dicetur iudicium eius sequendum esse, qui et personam eius,
quem tutorem esse uoluerit, nouerit et impuberem ita dilexit, ut eum heredem institueret.
  Papinianus libro undecimo quaestionum. Tutores a patruo testamento datos 5.pr.1
iussit praetor magistratus confirmare: hi cautionem quoque accipere debuerunt nec uoluntas
eius, qui tutorem dare non potuit, neglegentiam magistratuum excusat. denique praetor
non ante decretum interponere potest quam per inquisitionem idoneis pronuntiatis. unde
sequitur, ut, si tutelae tempore soluendo non fuerunt, in id, quod de bonis eorum seruari 5
non possit, contra magistratus actio decernatur.
  Idem libro quinto responsorum. Si filio puberi pater tutorem aut impuberi 6.pr.1
curatorem dederit, citra inquisitionem praetor eos confirmare dedebit.
  Hermogenianus libro secundo iuris epitomarum. Naturali filio, cui nihil re- 7.pr.1
lictum est, tutor frustra datur a patre nec sine inquisitione confirmatur. Si quaeratur, an 1.1
ex inquisitione recte datus sit tutor, quattuor haec consideranda sunt: an hic dederit qui
dare potuit, et ille acceperit cui fuerat dandus, et is datur cuius dandi facultas erat, et
pro tribunali decretum interpositum.
  Tryphoninus libro quarto decimo disputationum. In confirmando tutore hoc praetor 8.pr.1
inquirere debet, an durauerit patris uoluntas: quod in facili est, si proximo mortis tem-
pore tutores non iure uel curatores scripserit pater. nam si ante annos, ut spatio medio
potuerit facultatium dati non iure tutoris a patre fieri deminutio, uel morum ante celata
uel ignor<a>ta emersit improbitas, aut inimicitiae cum patre exarserunt, 5
  Paulus libro singulari de cognitionibus. uel cum fisco aliquem contractum damno- 9.pr.1
sum miscuissent,
  Tryphoninus libro quarto decimo disputationum. utilitatem pupillorum prae- 10.pr.1
tor sequitur, non scripturam testamenti uel codicillorum. nam patris uoluntatem praetor
ita accipere debet, si non fuit ignarus scilicet eorum, quae ipsa praetor de tutore com-
perta habet. quid denique si postea de eo, quem pater testamento codicillisue non iure
dedit, scripsit tutorem esse nolle? nempe non sequitur primam uoluntatem praetor, a qua 5
pater discessit.
  Scaeuola libro uicesimo digestorum. Auia nepotibus curatorem dedit fidei- 11.pr.1
commisso ei relicto: quaesitum est, an administrare curator compelli debeat. respondit
curatorem quidem non esse, sed cum aliquid ei testamento datum esset, teneri eum ex
fideicommisso, si non curam susciperet, nisi id quod ei datum esset nollet petere aut red-
dere esset paratus. Item quaesitum est, an iste curator satisdare nepotibus debeat. 1.1
respondit quasi curatorem non debere, sed cum fideicommissum ab eo peti posset, fidei-
commissi nomine satisdare debere.