QUIBUS EX CAUSIS IN POSSESSIONEM EATUR
  Ulpianus libro duodecimo ad edictum. Tres fere causae sunt, ex quibus in 42.4.1.pr.1
possessionem mitti solet: rei seruandae causa, item legatorum seruandorum gratia et uen-
tris nomine. damni enim infecti nomine si non caueatur, non in uniuersorum nomine fit
missio, sed rei tantum, de qua damnum timetur.
  Idem libro quinto ad edictum. Praetor ait: 'in bona eius, qui iudicio sistendi causa 2.pr.1
fideiussorem dedit, si neque potestatem sui faciet neque defenderetur, iri iubebo'. Po- 1.1
testatem autem sui non facit, qui id agit, ne aduersarius eius copiam sui habeat: ergo
latitantis bona iubet possideri. Quid si non latitet, sed absens non defendatur? nonne 2.1
uidetur potestatem sui non facere? Defendi autem uidetur, qui per absentiam suam in 3.1
nullo deteriorem causam aduersarii faciat. Haec uerba 'defenderetur' παρατατικῶϲ scripta 4.1
sunt, ut neque sufficiat umquam defendisse, si non duret defensio, neque obsit, si nunc
offeratur.
  Idem libro quinquagensimo nono ad edictum. Apud Iulianum quaeritur, si 3.pr.1
communem rem cum Titio pater pupilli habuerit et communi diuidundo iudicio pupillus
non defendatur nihilque erit, cuius nomine propter personam patris condemnatio fieri de-
beat: utrum uenire bona patris oporteat an uero rei seruandae causa possideantur. et ait
Iulianus, si quidem pater aliquos fructus percepit aut fecerit rem deteriorem, bona eius 5
uenire possunt: si uero nihil sit, propter quod patris bona ueneant, pupilli possideri. Mar-
cellus autem notat perquam iniquum esse eum, qui nihil cum pupillo contraxit, expectare
eius pubertatem. quae sententia habet rationem: ideoque cum contractus ex persona patris
descendat, dicendum erit non esse exspectandam pupilli pubertatem. Contractum cum pu- 1.1
pillo potest dici et si cum seruo eius contractum sit: competit enim aduersus eum de pe-
culio actio. unde probandum est ex omnibus causis, ex quibus aduersus pupillum actio
datur, hoc idem seruandum. et facilius erit hoc probandum in seruo, qui in rem domini
uertit aut iussu eius aut si institoria cum eo agi possit. Ego puto: et si cum tutore 2.1
eius contractum est, ex qua causa actio in pupillum datur, magis est, ut edicto locus sit,
quasi cum eo contractum sit. Si pupillus heres extiterit alicui exque ea causa legata de- 3.1
beat, uidendum est, an huic edicto locus sit: magisque est, ut Marcellus scribit, etiam
pupilli posse bona possideri esseque in arbitrio hereditariorum creditorum, quid potius eli-
gant: etenim uidetur impubes contrahere, cum adiit hereditatem.
  Paulus libro quinquagensimo octauo ad edictum. Sed et is, qui miscuit se, 4.pr.1
contrahere uidetur.
  Ulpianus libro quinquagensimo nono ad edictum. Haec autem locum habent, 5.pr.1
quotiens pupillus non defendatur a quocumque, siue a tutore uel curatore, siue habeat
tutorem pupillus siue non habeat: ceterum si existat aliquis, qui defendere sit paratus,
cessabit rei seruandae causa possessio. Non defendi pupillum constare debet liquereque 1.1
praetori, ut sic permittat bonorum possessionem. hoc autem constare debet sic: euocandi
sunt ad praetorem tutores pupilli, ut defenda<n>t: si autem non hab<e>t tutores, requirendi
cognati uel adfines et si qui alii forte sunt, quos uerisimile est defensionem pupilli pupillae
non omissuros uel propter necessitudinem uel propter caritatem uel qua alia ratione: liberti 5
etiam si qui sunt idonei, euocandi exquirendaque defensio. si aut negent se defendere aut
non negent, sed taceant, tunc praetor possessionem dabit, tamdiu scilicet, quoad non de-
fendatur: si defendi coeperit pupillus uel pupilla, desinet possideri. idem est et in furioso.
Ait Praetor: 'si is pupillus in suam tutelam uenerit eaue pupilla uiripotens fuerit et recte 2.1
defendetur: eos, qui bona possident, de possessione decedere iubebo'. Recte defendi quid 3.1
sit, uideamus, utrum tantum copiam sui facere et ad suscipiendum iudicium paratum ess<e>
an uero et satisdare omnimodo. et quidem non solum ipsis se defendere uolentibus hoc
edictum scriptum est, sed in rem: et 'recte defendetur' hoc est uel a se uel ab alio quo-
cumque. sed si alius defendat, erit necessaria satisdatio, si ipse, non puto necessariam 5
satisdationem. ergo oblata defensione deici poterit interdicto reddito.
  Paulus libro quinquagensimo septimo ad edictum. In possessionem mitti solet 6.pr.1
creditor et si sub condicione ei pecunia promissa sit. Cum dicitur: 'et eius, cuius bona 1.1
possessa sunt a creditoribus, ueneant, praeterquam pupilli et eius, qui rei publicae causa
sine dolo malo afuit', intellegimus eius, qui dolo malo afuerit, posse uenire. Si ab hosti- 2.1
bus quis captus sit, creditores eius in possessionem mittendi sunt, ut tamen non statim
bonorum uenditio permittatur, sed interim bonis curator detur.
  Ulpianus libro quinquagensimo nono ad edictum. Fulcinius existi- 7.pr.1
mat creditores rei seruandae causa missos in possessionem ex his rebus ali non debere.
Praetor ait: 'Qui fraudationis causa latitabit, si boni uiri arbitratu non defendetur, 1.1
eius bona possideri uendique iubebo'. Cum hoc edictum locum habeat, non sufficit 2.1
latitare, sed et necesse est fraudationis causa id fieri: neque quod fraudationis causa sine
latitatione fit, satis est ad possessionem et uenditionem, sed oportet fraudationis causa
latitare. et est frequentissima haec causa possessionis: nam in usu latitantium bona pos-
sidentur. Si quis possederit bona alicuius quasi latitantis, qui non latitabat, et uendiderit, 3.1
consequens erit dicere uenditionem bonorum secutam nullius momenti esse. Quid sit autem 4.1
latitare, uideamus. latitare est non, ut Cicero definit, turpis occultatio sui: potest enim
quis latitare non turpi d<e> causa, ueluti qui tyranni crudelitatem timet aut uim hostium aut
domesticas seditiones. Sed is, qui fraudationis causa latitet, non tamen propter creditores, 5.1
etsi haec latitatio creditores fraudet, in ea tamen erit causa, ne hinc possideri bona eius
possint, quia non hoc animo latitet, ut fraudet creditores: animus enim latitantis quaeritur,
quo animo latitet, ut fraudet creditores an alia ex causa. Quid ergo, si duas causas lati- 6.1
tandi habuit uel plures, inter quas etiam fraudandi creditores? an uenditio recte procedat?
et puto probandum, si plures causae sint latitationis, inter quas est et fraudationis causa,
nocere debere posseque hinc bona uendi. Quid si aduersus quosdam occultare se consilium 7.1
non est, aduersus quosdam est, quid dicemus? et rectissime Pomponius scribit non ad-
uersus omnes latitationem exigendam, sed aduersus eum, quem quis decipere et fraudare
latitatione destinat. utrum ergo omnes bona eius uendere possunt, quia latitat, hoc est
etiam hi, aduersus quos non latitat, quia uerum est eum latitare, an uero is solus, ad- 5
uersus quem latitat? et quidem uerum est eum latitare et fraudationis causa latitare, etsi
non aduersus me latitet: sed illud spectandum Pomponius putat, an aduersus me, eumque
solum posse hinc uenditionem impetrare, aduersus quem latitetur. Latitare autem est cum 8.1
tractu aliquo latere, quemadmodum factitare frequenter facere. Adeo autem latitatio ani- 9.1
mum et affectum occultantis <s>e desiderat, ut recte dictum sit furiosum hinc uenditionem
pati non posse, quia non se occultat, qui suus non est. Plane si non defendatur furiosus, 10.1
curatorem ei dandum, aut bona eius ut possideantur, nominatim permittendum est. Labeo
autem scribit, si non inueniatur curator uel defensor furiosi, sed et si curator datus eum
non defendat, tunc remouendum eum et oportere praetorem dare curatorem aliquem ex
creditoribus, ut non amplius, quam necesse est, ex bonis furiosi ueneat: eaque seruanda 5
Labeo ait, quae solent seruari, cum uenter in possessionem mittitur. Plane interdum bona 11.1
eius causa cognita uendenda erunt, si urgueat aes alienum et dilatio damnum sit allatura
creditoribus, ita autem uendenda, ut quod supersit, furioso detur, quia hominis eius status
et habitus a pupilli condicione non multum abhorret: quod quidem non est sine ratione.
Idemque et in prodigo dicendum est ceterisque, qui curatorum ope iuuantur: nec enim 12.1
quisquam proprie latitare eos dixerit. Illud sciendum est posse quem in eadem ciuitate 13.1
esse et latitare, et in alia ciuitate et non latitare. etenim qui in alia ciuitate sit copiamque
sui faciat in publico ibique pareat, an latitet, uideamus. et hodie hoc iure utimur, ut siue
quis eodem loci agat siue peregre agat, si tamen occursum creditoris euitet, latitare ui-
deatur. denique eum quoque, qui in foro eodem agat, si circa columnas aut stationes se 5
occultet, uideri latitare ueteres responderunt, et posse quem aduersus alterum latitare, ad-
uersus alterum non. constat autem, ut ipse eius possit bona uendere, aduersus quem la-
titat. Si in diem uel sub condicione debitor latitet, antequam dies uel condicio 14.1
ueniat, non possunt bona eius uenire: quid enim interest, debitor quis non sit an
nondum conueniri possit? nam et si non sit debitor, idem dicemus. idem erit dicendum
et si quis habeat quidem actionem, sed talem, quae per exceptionem repellitur. Si quis 15.1
actione de peculio filii uel serui nomine conueniri possit, si latitet, eo iure utimur, ut pos-
sint bona eius possideri et uenire, tametsi nihil fuerit in peculio, quia esse potest et rei
iudicatae tempus spectamus, utrum sit an non sit, et quod teneat actio, etiam si nihil in
peculio fuerit. Item uideamus, si quis aduersus in rem actionem latitet, an bona eius 16.1
possideri uenumque dari possint. extat Neratii sententia existimantis bona esse uendenda:
et hoc rescripto Hadriani continetur, quo iure utimur. Celsus autem Sexto respondit, si 17.1
fundum, quem petere uolo, Titius possideat neque absens defendatur, commodius se existi-
mare in fundi possessionem mittendum quam bona eius possideri. hoc adnotandum est
Celsum consultum non de latitante, sed de absente. Idem Celsus existimat, si is, a quo 18.1
hereditatem petere uelim, latitat, commodissime fieri posse, ut in possessionem mittar rerum,
quas pro herede uel pro possessore possidet: sed si dolo fecit, quo minus possideret, bona
eius possidenda et uendenda sunt. Diuus quoque Pius in persona eius, qui hereditatem 19.1
possidens copiam sui non faciebat, rescripsit in possessionem rerum hereditariarum aduer-
sarium inducendum: in quo rescript<o> et fructum percipere iussit eum, qui per nimiam
contumaciam possessoris hereditatis, ut lucro eius cedat, in possessionem inductus est re-
rum hereditariarum. 5
  Idem libro sexagensimo ad edictum. Si diu incertum sit, heres extaturus nec- 8.pr.1
ne sit, causa cognita permitti oportebit bona rei seruandae causa possidere, et, si ita res
urgueat uel condicio bon<or>um, etiam hoc erit concedendum, ut curator constituatur
  Paulus libro quinquagensimo septimo ad edictum. unus ex creditoribus. 9.pr.1
Si alter ex heredibus intra tempora sibi praestituta deliberet adire hereditatem, alter uero 1.1
neget se aditurum, uidendum est, quid creditoribus agendum sit. et placet interim eos in
possessionem mittendos custodiae causa, donec appareat, is qui deliberat utrum adgnoscat
partem suam an non adgnoscat.
  Ulpianus libro octagensimo primo ad edictum. Si pupillus praesens sit, tu- 10.pr.1
torem autem non habeat, pro absente habendus est.
  Paulus libro octauo ad Plautium. Si filio familias legatum uel fideicommis- 11.pr.1
sum sub condicione relictum sit, dicendum est tam ipsum quam patrem in possessionem
mittendos esse, quia ambo spem commodi habent.
  Pomponius libro uicensimo tertio ad Quintum Mucium. Cum legatorum uel 12.pr.1
fideicommissi seruandi causa, uel quia damni infecti nobis non caueatur, bona possidere
praetor permittit, uel uentris nomine in possessionem nos mittit, non possidemus, sed magis
custodiam rerum et obseruationem nobis concedit.
  Papinianus libro quarto decimo responsorum. Ad cognitionem imperatorum 13.pr.1
a praeside prouinciae remissus etsi in ceteris litibus Romae defendere se non cogitur, tamen
in prouincia defendendus est: nam et exilio temporario puniti, si defensor non existat,
bona ueneunt.
  Paulus libro secundo quaestionum. Si quis creditorem prohibuerit bona 14.pr.1
debitoris ingredi, datur in eum actio, quanti ea res sit. Sed et si quis legatorum seruan- 1.1
dorum causa missus in possessionem admissus non est, si legati condicio pendeat, licet
possit deficere, aestimatur tamen id quod legatum est, quia interest eius cautum habere.
Creditore autem condicionalis in possessionem non mittitur, quia is mittitur, qui potest bona 2.1
ex edicto uendere.
  Ulpianus libro sexto fideicommissorum. Is, qui rem permutatam accepit, 15.pr.1
emptori similis est: item is, qui rem in solutum accepit uel qui lite aestimata retinuit uel
ex causa stipulationis non ob liberalitatem est consecutus.