IUDICATUM SOLUI
  Paulus libro uicensimo quarto ad edictum. In stipulatione iudicatum solui 46.7.1.pr.1
post rem iudicatam statim dies cedit, sed exactio in tempus reo principali indultum
differtur.
  Idem libro septuagensimo primo ad edictum. Cum lite mortua nulla res sit, 2.pr.1
ideo constat fideiussores ex stipulatu iudicatum solui non teneri.
  Ulpianus libro septuagensimo septimo ad edictum. Si quis apud aliquem 3.pr.1
iudicem iturus stipulatus est iudicatum solui et agit apud alterum, non committitur stipu-
latio, quia non huius iudicis sententiae fideiussores se subdiderunt. Stipulationem iudi- 1.1
catum solui et procurator et tutor et curator stipulari possunt. Procuratorem eum acci- 2.1
pere debemus, cui mandatum est, siue huius rei tantum mandatum susceperit siue etiam
uniuersorum bonorum. sed et si ratum fuerit habitum, procurator uidetur. Sed et si 3.1
forte ex liberis uel parentibus aliquis interueniat uel uir uxoris nomine, a quibus mandatum
non exigitur, an committatur stipulatio, quaeritur: magisque erit, ne committi debeat,
nisi fuerit ei mandatum uel ratum habitum: quod enim eis agere permittitur edicto prae-
toris, non facit eos procuratores. itaque si talis persona interueniat, ex integro erit cauen- 5
dum. Sed et quod de tutore diximus, ita accipiendum est, ut, si is fuerit, qui tutelam 4.1
administrabat, cum tutor non esset, tutoris appellatione eum non contineri. Sed et si 5.1
quidem tutor sit, non tamen quasi tutor negotia administret (uel dum ignorat uel alia ex
causa), dicendum erit non committi stipulationem: nam edicto praetoris illi tutori agendi
facultas datur, cui a parente maioreue parte tutorum eorumue, cuius ea iurisdictio fuit,
tutela permissa erit. Sed et curatorem accipiemus furiosi furiosae, item pupilli pupillae, 6.1
ceterorum quoque curatores, puta adulescentis: uel si alterius cuius curator sit, committi
puto stipulationem. Si tutor esse proponatur regionis alicuius uel prouinciae uel rerum 7.1
Italicarum, consequens erit dicere, stipulationem ita demum committi, si ex ea causa ege-
rint, quae ad administrationem eorum pertinebat. Si reus, postquam iudicatum solui pro- 8.1
misit, demens factus sit, an stipulatio committatur ob rem non defensam, quaeritur: ma-
gisque est, ut committatur, si nemo eum defendat. Ob rem non defensam stipulatio non 9.1
committitur, quamdiu potest existere qui defendat. Si plures fuerint fideiussores, postea- 10.1
quam cum uno lis contestata est ex clausula ob rem non defensam, ipse reus potest
suscipere defensionem:
  Iulianus libro quinquagensimo quinto digestorum. is autem, cum quo actum 4.pr.1
fuit, absolui debet.
  Ulpianus libro septuagensimo septimo ad edictum. Iam tamen fideiussore, 5.pr.1
qui iudicium acceperat, damnato frustra defensionem reus suscipit: ceterum et si solutum
fuerit, posteaquam iudicatum est, repetitionem constituerimus eius quod solutum est. Unus 1.1
ex fideiussoribus uel heredibus pluribus alio cessante suscipere defensionem potest. In 2.1
hac stipulatione quia plures causae sunt una quantitate conclusae, si committeretur statim
stipulatio ex uno casu, amplius ex alio committi non potest. Nunc uideamus, qualis de- 3.1
fensio exigatur, ne committatur stipulatio, et quarum personarum. et si quidem ex per-
sonis enumeratis in defensionem quis succedat, palam est recte rem defendi nec committi
stipulationem. si uero exstrinsecus persona defensoris interueniat, aeque stipulatio non
committetur, si modo ille paratus sit rem boni uiri arbitratu defendere, hoc est satisdare: 5
sic enim uidetur defendere, si satisdet: ceterum si simpliciter paratus sit interuenire nec
admittatur, committetur ista stipulatio ob rem non defensam. quod si quis eum uel cum
satisdatione uel sine satisdatione admiserit, consequens erit dicere, stipulationis istius
nullam partem committi, quia sibi imputar<e> debet, qui talem defensorem admisit. Si ex 4.1
fideiussoribus, qui iudicatum solui cauerant, existat defensor, placuit ob rem iudicatam
stipulationem non committi ceteraque eadem esse, atque si extraneus defensor existat. In 5.1
hac stipulatione hoc tractatur, an hi qui fideiusserint, si defensionem omiserint, mandati
iudicio teneantur. et est uerius non teneri: hi enim in quantitatem interuenerunt et hoc
illis fuit mandatum, non in defensione. Quid tamen, si et hoc sibi adsumpserint, ut de- 6.1
fendant, an mandati possint agere? et si quidem uicti sunt, utique quod ob rem iudica-
tam praestiterunt consequentur: sumptus tamen litis minime petent. si autem optinuerunt,
poterunt sumptus litis consequi, quasi iuxta mandatum, etsi non mandatum fecerint. Si 7.1
tamen plures fideiussores defendere fuerint parati, uideamus, utrum unum defensorem de-
bent dare, an uero sufficiat, ut unusquisque eorum pro parte sua defendat uel defensorem
substituat. et magis est, ut, nisi unum dent procuratorem, desiderante scilicet hoc actore,
committatur stipulatio ob rem non defensam: nam et plures heredes rei necesse habebunt 5
unum dare procuratorem, ne defensio per plures scissa incommodo aliquo adficiat actorem.
aliud est in heredibus actoris, quibus necessitas non imponitur, ut per unum litigent. Illud 8.1
sciendum est ibi rem esse defendendam, ut recte defendatur, ubi debet agi.
  Idem libro septuagensimo octauo ad edictum. Iudicatum solui stipulatio tres 6.pr.1
clausulas in unum collatas habet: de re iudicata, de re defendenda, de dolo malo.
  Gaius libro uicensimo septimo ad edictum prouinciale. Si ante acceptum 7.pr.1
iudicium prohibitus fuerit procurator a domino et actor ignorans prohibitum eum esse
egerit, an stipulatio committatur? et nihil aliud dici potest quam committi. quod si quis
sciens prohibitum esse egerit, Iulianus non putat stipulationem committi: nam ut commit-
tatur, non sufficere ait cum ea persona acceptum esse iudicium, quae stipulationi com- 5
prehensa est, sed oportere etiam causam personae eandem esse, quae stipulationis inter-
ponendae tempore fuit. et ideo si is, qui procurator datus est, heres exstiterit domino at-
que ita acceperit iudicium siue etiam prohibitus acceperit, non committitur stipulatio: nam
et alias responsum esse, si quis absentem defendens satisdederit, deinde, uel procurator
ab eo datus uel postquam heres ei extitit, iudicium acceperit, fideiussores non teneri. 10
  Paulus libro septuagensimo quarto ad edictum. Si petitor post satisdatio- 8.pr.1
nem ante iudicium acceptum heres possessori exstiterit, extinguitur stipulatio.
  Ulpianus libro quarto decimo ad edictum. Iudicatum solui stipulatio expe- 9.pr.1
ditam habet quantitatem: in tantum enim committitur, in quantum iudex pronuntiauerit.
  Modestinus libro quarto pandectarum. Si ad defendendum procurator da- 10.pr.1
tus fuerit, satisdare iubetur iudicatum solui stipulatione, quae non ab ipso procuratore,
sed a domino litis interponitur. quod si procurator aliquem defendat, ipse cogitur satis-
dare iudicatum solui stipulatione.
  Paulus libro septuagensimo quarto ad edictum. Si seruus, qui in rem actione 11.pr.1
petebatur, lite contestata decesserit, deinde possessor litem deseruerit, quidam fideiussores
eius pro lite datos non teneri putant, quia mortuo homine nulla iam res sit: quod falsum
est, quoniam expedit de euictione actionis conseruandae causa, item fructuum nomine rem
iudicari. 5
  Pomponius libro uicensimo sexto ad Sabinum. Si reus post iudicatum 12.pr.1
solui ab eo datum in magistratu sit nec inuitus in ius uocari possit, tamen, nisi res boni
uiri arbitratu defendatur, fideiussores tenentur.
  Ulpianus libro septimo disputationum. Cum quaerebatur, si interposita iu- 13.pr.1
dicatum solui stipulatione, cum quis rem non defenderet, postea ex eremodicio sententiam
esset passus, an ob rem iudicatam clausula committatur: dicebam unam clausulam in stipu-
latione iudicatum solui et ob rem non defensam et ob rem iudicatam in se habere: cum
igitur iudicatum solui stipulatio una cludatur clausula, siue res iudicetur siue res non de- 5
fendatur, merito quaeritur, si altera causa committatur, an ex altera rursum committi
possit. ecce enim si quis stipuletur: 'si nauis ex Asia uenerit, aut si Titius consul fuerit',
constat, siue nauis prior uenerit siue Titius consul ante factus sit, committi stipulationem:
sed ubi commissa est ex priore causa, ex altera, licet existat condicio, amplius non com-
mittitur: altera causa enim, non utraque inerat stipulationi. proinde uidendum, stipulatio 10
ob rem non defensam utrum commissa est re non defensa an non prius creditur commissa,
nisi ex stipulatione lis fuerit contestata? quod magis est: et ideo nec fideiussoribus uidetur
statim dies cedere, ubi res coeperat non defendi. proinde si forte lis finita fuerit, ad quam
defensio erat necessaria, uel solutione uel transactione uel acceptilatione uel quo alio modo,
consequenter placuit euanescere ob rem non defensam clausulam. Si fuero a fideiussore 1.1
procuratoris stipulatus iudicatum solui quasi in rem acturus et postea in personam egero,
uel alia actione acturus, aliam autem dictauero actionem, non committitur stipulatio, quia
de alia actum uidetur, de alia stipulatio interposita.
  Iulianus libro quinquagensimo quinto digestorum. Si ex duobus fideiusso- 14.pr.1
ribus, qui iudicatum solui spoponderant, alter ob rem non defensam partem suam soluerit,
nihilo minus res defendi poterit. nec tamen is, qui soluerit, repetet: stipulatio enim pro
parte eius perempta est, perinde ac si acceptum ei factum fuisset. Quotiens ex stipulatione 1.1
iudicatum solui ob rem non defensam agitur cum fideiussoribus, non est iniquum caueri
dominum priore iudicio absolui, quia omissa cautione fideiussores mandati iudicio non con-
sequentur aut certe cogantur dominum priore iudicio defendere.
  Africanus libro sexto quaestionum. Haec stipulatio 'quamdiu res non de- 15.pr.1
fendatur', simul atque defendi coeperit aut defendi debere desierit, resoluitur.
  Neratius libro tertio membranarum. Ex iudicatum solui stipulatione ob 16.pr.1
rem non defensam cum uno ex fideiussoribus agere uolo: is, quod pro parte eius fit, sol-
uere mihi paratus est: non debet mihi in eum dari iudicium. neque enim aequum est aut
iudicio destringi aut ad infitiationem compelli eum, qui sine iudice dare paratus est, quo
non amplius aduersarius eius per iudicem ab eo consecuturus est. 5
  Uenuleius libro sexto stipulationum. Ex clausula re iudicata, dolo malo, 17.pr.1
ob rem non defensam in solidum committitur stipulatio: non enim uidebitur defensa res
boni uiri arbitratu, quae non in solidum defensa sit.
  Idem libro septimo disputationum. Uir bonus non arbitratur indefensam 18.pr.1
esse rem, de qua praetor iudicium accipere non cogat.
  Idem libro nono stipulationum. Nouissima clausula iudicatum solui stipula- 19.pr.1
tionis 'dolum malum abesse afuturumque esse' et in futurum tempus permanens factum
demonstrat. itaque et si forte decesserit is, qui dolo fecerit, tenebitur heres eius: uer-
bum enim 'afuturumque esse' plenissimum est et ad omne tempus refertur, ut, si aliquo
tempore non afuerit dolus, quoniam uerum sit non afuisse, committatur haec clausula. Si 1.1
autem adiectum sit: 'si huius rei dolus malus non aberit, quanti ea res est, dari spondes?',
et ob extranei dolum promissor poena tenebitur. Doli autem mali clausula, sicut reliquae 2.1
stipulationes, in quibus tempus nominatim adiectum non est, ad principium stipulationis
refertur.
  Scaeuola libro uicensimo digestorum. Cum apud Sempronium iudicem da- 20.pr.1
tum reus defenderetur, stipulatione cautum est, ut, quod Sempronius iudex iudicasset, prae-
staretur: a cuius sententia petitor appellauit et, cum apud competentem appellationi iu-
dicem res ageretur, defensore condemnato quaesitum est, an stipulatio commissa esset.
respondit secundum ea quae proponerentur non esse iure commissam. Claudius: ideo 5
stipulatione adicitur: 'quiue in eius locum substitutus erit'.
  Idem libro singulari quaestionum publice tractatarum. Si unus ex fideiusso- 21.pr.1
ribus ob rem non defensam conuentus sit, deinde postea res defendatur, alter fideiussorum
ob rem iudicatam conueniri potest. et si reus promittendi duobus heredibus relictis deces-
serit, alter rem non defendat, alter defendat: is qui non defendat ob rem non defensam
conueniri potest, ille qui defendat ob rem iudicatam, quoniam in unius eiusdemque per- 5
sona non posse committi has duas clausulas ceditur et nos dicimus semper praeualere
rei iudicatae clausulam eamque solam committi.