DE TRANSACTIONIBUS
  Ulpianus libro quinquagensimo ad edictum. Qui transigit, quasi de re dubia 2.15.1.pr.1
et lite incerta neque finita transigit. qui uero paciscitur, donationis causa rem certam et
indubitatam liberalitate remittit.
  Idem libro septuagensimo quarto ad edictum. Transactum accipere quis potest 2.pr.1
non solum, si Aquiliana stipulatio fuerit subiecta, sed et si pactum conuentum fuerit factum,
  Scaeuola libro primo digestorum. Imperatores Antoninus et Uerus ita re- 3.pr.1
scripserunt: 'Priuatis pactionibus non dubium est non laedi ius ceterorum. quare trans-
actione, quae inter heredem et matrem defuncti facta est, neque testamentum rescissum
uideri posse neque manumissis uel legatariis actiones suae ademptae. quare quidquid ex
testamento petunt, scriptum heredem conuenire debent: qui in transactione hereditatis aut 5
cauit sibi pro oneribus hereditatis, aut si non cauit, non debet neglegentiam suam ad alie-
nam iniuriam referre.' Cum transactio propter fideicommissum facta esset et postea co- 1.1
dicilli reperti sunt: quaero, an quanto minus ex transactione consecuta mater defuncti fuerit
quam pro parte sua est, id ex fideicommissi causa consequi debeat. respondit debere. De- 2.1
bitor, cuius pignus creditor distraxit, cum Maeuio, qui se legitimum creditoris heredem esse
iactabat, minimo transegit: postea testamento prolato Septicium heredem esse apparuit.
quaesitum est, si agat pigneraticia debitor cum Septicio, an is uti possit exceptione trans-
actionis factae cum Maeuio, qui heres eo tempore non fuerit: possitque Septicius pecu- 5
niam, quae Maeuio ut heredi a debitore numerata est, condictione repetere, quasi sub prae-
textu hereditatis acceptam. respondit secundum ea quae proponerentur non posse, quia
neque cum eo ipse transegit nec negotium Septicii Maeuius gerens accepit.
  Ulpianus libro quadragensimo sexto ad Sabinum. Aquiliana stipulatio omni- 4.pr.1
modo omnes praecedentes obligationes nouat et peremit ipsaque peremitur per acceptila-
tionem: et hoc iure utimur. ideoque etiam legata sub condicione relicta in stipulationem
Aquilianam deducuntur.
  Papinianus libro primo definitionum. Cum Aquiliana stipulatio interponitur, 5.pr.1
quae ex consensu redditur, lites, de quibus non est cogitatum, in suo statu retinentur.
liberalitatem enim captiosam interpretatio prudentium fregit.
  Gaius libro septimo decimo ad edictum prouinciale. De his con- 6.pr.1
trouersiis, quae ex testamento proficiscuntur, neque transigi neque exquiri ueritas aliter
potest quam inspectis cognitisque uerbis testamenti.
  Ulpianus libro septimo disputationum. Et post rem iudicatam transactio ualet, 7.pr.1
si uel appellatio intercesserit uel appellare potueris. Si fideiussor conuentus et condemnatus 1.1
fuisset, mox reus transegisset cum eo, cui erat fideiussor condemnatus: <an> transactio ualeat
quaeritur: et puto ualere, quasi omni causa et aduersus reum et aduersus fideiussorem
dissoluta. si tamen ipse fideiussor condemnatus transegit, <etsi> transactio <n>on peremit rem
iudicatam, tamen eo quod datum est releuari rem iudicatam oportet. Usque adeo autem 2.1
quod datum est etiamsi non proficit ad transactionem, extenuat tamen rem iudicatam, ut
inde sit et dictum et rescriptum circa alimentorum transactionem citra praetoris aucto-
ritatem factam, ut quod datum est proficiat ad alimenta: ita ut, si quid amplius ex causa
alimentorum deberi potest, id praestetur, quod autem datum est, imputetur. 5
  Idem libro quinto de omnibus tribunalibus. Cum hi, quibus alimenta relicta 8.pr.1
erant, facile transigerent contenti modico praesenti: diuus Marcus oratione in senatu reci-
tata effecit, ne aliter alimentorum transactio rata esset, quam si auctore praetore facta.
solet igitur praetor in<ter>uenire et inter consentientes arbitrari, an transactio uel quae ad-
mitti debeat. Eiusdem praetoris notio ob transactionem erit, siue habitatio siue uestiarium 1.1
siue de praediis alimentum legabitur. Haec oratio pertinet ad alimenta, quae testamento 2.1
uel codicillis fuerint relicta siue ad testamentum factis siue ab intestato. idem erit dicen-
dum et si mortis causa donata fuerint relicta uel ab eo, cui mortis causa donata sunt, re-
licta. sed et si condicionis implendae gratia relicta sunt, adhuc idem dicemus. plane de
alimentis, quae non mortis causa donata sunt, licebit et sine praetore aucto<re> transigi. Siue 3.1
igitur in menses singulos siue in dies siue in annos fuerint relicta, oratio locum habet.
sed et si non fuerint perpetuo relicta, sed usque ad annos certos, idem est. Si in- 4.1
tegra quantitas alicui fuerit legata, ut ex usuris eius se alat et mortis tempore pecu-
nias restituat: non cessabit oratio, licet non in annos singulos uideatur id relictum. Sed et 5.1
si sit certa quantitas relicta Titio uel res ita, ut inde alimenta Seio praestentur: magis est
ut transigere Titius possit, nec enim transactione Titii minuuntur alimenta Seii. idemque
est et si per fideicommissum alimenta ad hoc legatario fuerint relicta. Eam transactionem 6.1
oratio improbat, quae idcirco fit, ut quis repraesentatam pecuniam consumat. quid ergo si
quis citra praetoris auctoritatem transegerit, ut quod per singulos annos erat ei relictum,
consequeretur per singulos menses? aut quid si, quod per singulos menses ei relictum erat,
consequeretur per singulos dies? quid deinde si, quod consummato anno ut acciperet, 5
initio anni consequatur? et puto eam transactionem ualere, quia meliorem condicionem
suam alimentarius tali transactione facit: noluit enim oratio alimenta per transactionem
intercipi. Nihil autem interest, utrum libertini sint quibus alimenta relicta sunt an ingenui, 7.1
satis locupletes an minus. Uult igitur oratio apud praetorem de istis quaeri: in primis de 8.1
causa transactionis, dein de modo, tertio de persona transigentium. In causa hoc erit re- 9.1
quirendum, quae causa sit transigendi: sine causa enim neminem transigentem audiet praetor.
causae fere huiusmodi solent allegari: si alibi domicilium heres, alibi alimentarius habeat:
aut si destinet domicilium transferre alter<uter> eorum: aut si causa aliqua urgueat prae-
sentis pecuniae: aut si a pluribus ei alimenta relicta sint et minutatim singulos conuenire 5
difficile ei sit: aut si qua alia causa fuit, ut plures solent incidere, quae praetori suadeant
transactionem admittere. Modus quoque pecuniae, quae in transactionem uenit, aestimandus 10.1
est: ut puta quantitas transactionis. nam etiam ex modo fides transactionis aestimabitur.
modus autem pro aetate eius, qui transigit, arbitrandus est et ualetudine: nam alias cum
puero, alias cum iuuene, alias cum sene transigi palam est: constat enim alimenta cum
uita finiri. Sed et personarum contemplatio habenda est, hoc est, cuius uitae sint hi, qui- 11.1
bus alimenta relicta sunt: utrum frugi uitae hi sint, qui alias sufficere sibi possint, an se-
quioris, qui de alimentis pendeant. in persona eius, a quo alimenta relicta sunt, haec erunt
specienda: in quibus sunt facultatibus, cuius propositi, cuius opinionis. tunc enim appa-
rebit, numquid circumuenire uelit eum, cum quo transigit. Qui transigit de alimentis, 12.1
non uidebitur neque de habitatione neque de uestiario transegisse, cum diuus Marcus spe-
cialiter etiam de istis transigi uoluerit. Sed et si quis de alimentis transegerit, non habebit 13.1
necesse etiam de habitatione uel ceteris inuitus transigere: poterit igitur uel de omnibus
simul uel de quibusdam facere transactionem. De calciario quoque arbitrio praetoris transi- 14.1
gendum est. Si uni pluribusue fundus ad alimenta fuerit relictus uelintque eum distrahere: 15.1
necesse est praetorem de distractione eius et transactione arbitrari. sed si pluribus fundus
ad alimenta fuerit relictus et hi inter se transigant: sine praetoris auctoritate facta trans-
actio rata esse non debet. idem est et si ager fuerit in alimenta obligatus: nam nec pignus
ad hoc datum inconsulto praetore poterit liberari. Arbitratu praetoris uel de uniuersis ali- 16.1
mentis uel de parte eorum transigi oportere plus quam manifestum est. Si praetor aditus 17.1
citra causae cognitionem transigi permiserit, transactio nullius erit momenti: praetori enim
ea res quaerenda commissa est, non neglegenda nec donanda. sed et si non de omnibus
inquisierit, quae oratio mandat, hoc est de causa de modo de personis transigentium, di-
cendum est, quamuis de quibusdam quaesierit, transactionem esse irritam. Sed nec man- 18.1
dare ex hac causa iurisdictionem uel praeses prouinciae uel praetor poterit. Transactiones 19.1
alimentorum etiam apud procuratorem Caesaris fieri possunt: scilicet si a fisco petantur
alimenta. secundum quae et apud praefectos aerarii transigi poterit. Si cum lis quidem 20.1
esset de alimentis, transactum autem de lite fuisset: transactio ualere inconsulto praetore
non potest, ne circumueniatur oratio. fingi enim lites poterunt, ut transactio etiam citra
praetoris fiat auctoritatem. Si eidem alimenta et praeterea legatum praesenti die datum 21.1
sit, et transactum fuerit citra praetoris auctoritatem: id quod datum est imputabitur prius
in legatum quod praesenti die datum est, superfluum in alimentariam causam. Si quis de 22.1
alimentis transegerit sine praetoris auctoritate, id quod datum est in praeterita alimenta
cedet. nec interest tantum in quantitate sit debita, quantum datum est, an minus, an plus:
nam et si minus sit, adhuc tamen id quod in solutum datum est in praeterita alimenta im-
putabitur. sane si is, qui de alimentis transegit, locupletior factus sit ea solutione: <in> quod 5
factus sit locupletior aequissimum erit in eum dari repeti<ti>onem: nec debet ex alieno
damno esse locuples. Si in annos singulos certa quantitas alicui fuerit relicta homini hone- 23.1
stioris loci ueluti salarium annuum uel usus fructus, transactio et sine praetore fieri poterit:
ceterum si usu<s> fructus modicus alimentorum uice sit relictu<s>, dico transactionem citra prae-
torem factam nullius esse momenti. Si cui non nummus ad alimenta, sed frumentum atque 24.1
oleum et cetera, quae ad uictum necessaria sunt, fuerint relicta: non poterit de his transi-
gere, siue annua siue menstrua ei relinquantur. si tamen ita sine praetore transegerit, ut
in uicem eorum nummum quotannis uel quotmensibus acciperet et neque diem neque mo-
dum permutauit, sed tantum genus: uel ex contrario si pactus fuerit, ut in generibus ali- 5
menta acciperet, quae in nummis ei relicta fuissent: uel si uinum pro oleo uel oleum pro
uino uel quid aliud commutauit: uel locum permutauit, ut quae erant ei Romae alimenta
relicta, in municipio uel in prouincia acciperet uel contra: uel personam commutauit, ut
quod a pluribus erat accepturus, ab uno acciperet: uel alium pro alio debitorem acceperit:
haec omnia habent disceptationem praetoris et pro utilitate alimentarii recipienda sunt. Si 25.1
ad habitationem certa quantitas sit annua relicta et ita sit transactum sine praetore, ut
habitatio praestetur, ualet transactio, quia fructus habitationis praestatur, licet ruinae uel
incendio subiecta transactio est. per contrarium quoque si pro habitatione, quae erat re-
licta, placuerit certam quantitatem praestari, transactio rata est et citra praetorem. 5
  Idem libro primo opinionum. Qui cum tutoribus suis de sola portione admini- 9.pr.1
stratae tutelae suae egerat et transegerat, aduersus eosdem tutores ex persona fratris sui,
cui heres extiterat, agens praescriptione factae transactionis non summouetur. Transactio 1.1
quaecumque fit, de his tantum, de quibus inter conuenientes placuit, interposita creditur.
Qui per fall<a>ciam coheredis ignora<n>s un<i>uersa, quae in uero erant, instrumentum trans- 2.1
actionis sine Aquiliana stipulatione interposuit, non tam paciscitur quam decipitur. Ei qui, 3.1
nondum certus ad se querellam contra patris testamentum pertinere, de aliis causis cum
aduersariis pacto transegit, tantum in his interpositum pactum nocebit, de quibus inter eos
actum esse probatur. his tantum transactio obest, quamuis maior annis uiginti quinque eam
interposuit, de quibus actum probatur. nam ea, quorum actiones competere ei postea con- 5
pertum est, iniquum est peremi pacto. id de quo cogitatum non docetur.
  Idem libro primo responsorum. De re filiorum, quos in potestate non habuit, 10.pr.1
transigentem patrem minime eis obesse placet.
  Idem libro quarto ad edictum. Post rem iudicatam etiam si prouocatio non 11.pr.1
est interposita, tamen si negetur iudicatum esse uel ignorari potest an iudicatum sit: quia
adhuc lis subesse possit, transactio fieri potest.
  Celsus libro tertio digestorum. Non est ferendus qui generaliter in his, quae 12.pr.1
testamento ei relicta sunt, transegerit, si postea causetur de <e>o solo <se> cogitasse, quod prima
parte testamenti ac non etiam quod posteriore legatum sit. si tamen postea codicilli pro-
feruntur, non improbe mihi dicturus uidetur de eo d<u>mtaxat se cogitasse, quo<d> illarum ta-
bularum, quas tunc nouerat, scriptura contineretur. 5
  Aemilius Macer libro primo ad legem uicensimam hereditatium. Nulli pro- 13.pr.1
curatorum principis inconsulto principe transigere licet.
  Scaeuola libro secundo responsorum. Controuersia inter legitimum et scriptum 14.pr.1
heredem orta est eaque transactione facta certa lege finita est: quaero creditores quem
conuenire possunt? respondit, si idem creditores essent, qui transactionem fecissent, <id ob-
seruandum de aere alieno, quod inter eos conuenisset>: si alii creditores essent, propter incer-
tum successionis pro parte hereditatis, quam uterque in transactione expresserit, utilibus 5
<actionibus> conueniendus est.
  Paulus libro primo sententiarum. Pacto conuento Aquiliana qui- 15.pr.1
dem stipulatio subici solet. sed consultius est huic poenalem quoque stipulationem subiun-
gere, quia rescisso forte pacto poena ex stipulatu peti potest.
  Hermogenianus libro primo iuris epitomarum. Qui fidem licitae transactionis 16.pr.1
rupit, non exceptione tantum summouebitur, sed et poenam, quam, si contra placitum fe-
cerit rato manente pacto, stipulanti recte promiserat, praestare cogetur.
  Papinianus libro secundo quaestionum. Uenditor hereditatis emptori mandatis 17.pr.1
actionibus cum debitore hereditario, qui ignorabat uenditam esse hereditatem, transegit:
si emptor hereditatis hoc debitum ab eo exigere uelit, exceptio transacti negotii debitori
propter ignorantiam suam accommodanda est. idem respondendum est et in eo, qui fidei-
commissam recepit hereditatem, si heres cum ignorante debitore transegit. 5