| Ita postero die Tullius legatus cum Catone Lusi- | 17.1.1 |
| tano venit et apud Caesarem verba fecit: 'utinam qui- | |
| dem di inmortales fecissent ut tuus potius miles quam | |
| Cn. Pompei factus essem et hanc virtutis constantiam | |
| in tua victoria, non in illius calamitate praestarem! | 5 |
| cuius funestae laudes quoniam ad hanc fortunam reci- | 2.1 |
| derunt ut cives Romani indigentes praesidii, et propter | |
| patriae luctuosam perniciem ducimur hostium numero | |
| qui neque in illius prospera acie primam fortunam ne- | |
| que in adversa secundam obtinuimus, vix tuarum le- | 5 |
| gionum tot impetus sustentantes, nocturnis diurnisque | |
| operibus gladiorum ictus telorumque missus excep- | |
| tantes, relicti et deserti a Pompeio, tua virtute superati | |
| salutem a tua clementia deposcimus petimusque ut | |
| <vitam nobis concedas'. quibus Caesar respondit:> | 3.1 |
| 'qualem gentibus me praestiti, similem in civium de- | |
| ditione praestabo.' |