Litteris perlectis Domitius dissimulans in consilio
|
1.19.1.1
|
pronuntiat Pompeium celeriter subsidio venturum hor-
|
|
taturque eos ne animo deficiant, quaeque usui ad defen-
|
|
dendum oppidum sint parent. ipse arcano cum paucis
|
2.1
|
familiaribus suis conloquitur consiliumque fugae capere
|
|
constituit. cum vultus Domiti cum oratione non con-
|
3.1
|
sentiret, atque omnia trepidantius timidiusque ageret,
|
|
quam superioribus diebus consuesset, multumque cum
|
|
suis consiliandi causa secreto praeter consuetudinem
|
|
conloqueretur, concilia conventusque hominum fugeret,
|
5
|
res diutius tegi dissimularique non potuit. Pompeius
|
4.1
|
enim rescripserat sese rem in summum periculum deduc-
|
|
turum non esse, neque suo consilio aut voluntate Do-
|
|
mitium se in oppidum Corfinium contulisse: proinde,
|
|
siqua fuisset facultas, ad se cum omnibus copiis veniret.
|
5
|
id ne fieri posset, obsidione atque oppidi circummuni-
|
5.1
|
tione fiebat.
|
|
Divulgato Domiti consilio milites, qui erant Cor-
|
20.1.1
|
finii, primo vesperi secessionem faciunt atque ita inter
|
|
se per tribunos militum centurionesque atque honestis-
|
|
simos sui generis conloquuntur: obsideri se a Caesare;
|
2.1
|
opera munitionesque prope esse perfectas; ducem suum
|
|
Domitium, cuius spe atque fiducia permanserint, pro-
|
|
iectis omnibus fugae consilium capere; debere se suae
|
|
salutis rationem habere. ab his primo Marsi dissentire
|
3.1
|
incipiunt eamque oppidi partem quae munitissima vide-
|
|
retur occupant, tantaque inter eos dissensio exsistit, ut
|
|
manum conserere atque armis dimicare conentur; post
|
4.1
|
paulo tamen internuntiis ultro citroque missis, quae
|
|
ignorabant, de L. Domiti fuga cognoscunt. itaque omnes
|
5.1
|
uno consilio Domitium productum in publicum circum-
|
|
sistunt et custodiunt, legatosque ex suo numero ad Cae-
|
|
sarem mittunt: sese paratos esse portas aperire, quaeque
|
|
imperaverit facere, et L. Domitium vivum in eius pote-
|
5
|
statem tradere.
|
|