XVII
|
|
O colonia, quae cupis
|
17.1
|
ponte ludere longo,
|
|
et salire paratum habes,
|
|
sed vereris inepta
|
|
crura ponticuli axulis
|
|
stantis in recidivis,
|
|
ne supinus eat cavaque
|
|
in palude recumbat:
|
|
sic tibi bonus ex tua
|
5
|
pons libidine fiat,
|
|
in quo vel Salisubsili
|
|
sacra suscipiantur,
|
|
munus hoc mihi maximi
|
|
da, colonia, risus.
|
|
quendam municipem meum
|
|
de tuo volo ponte
|
|
ire praecipitem in lutum
|
|
per caputque pedesque,
|
|
verum totius ut lacus
|
10
|
putidaeque paludis
|
|
lividissima maximeque
|
|
est profunda vorago.
|
|
insulsissimus est homo,
|
|
nec sapit pueri instar
|
|
bimuli tremula patris
|
|
dormientis in ulna.
|
|
cui cum sit viridissimo
|
|
nupta flore puella
|
|
(et puella tenellulo
|
15
|
delicatior haedo,
|
|
asservanda nigerrimis
|
|
diligentius uvis),
|
|
ludere hanc sinit ut libet,
|
|
nec pili facit uni,
|
|
nec se sublevat ex sua
|
|
parte, sed velut alnus
|
|
in fossa Liguri iacet
|
|
suppernata securi,
|
|
tantundem omnia sentiens
|
20
|
quam si nulla sit usquam;
|
|
talis iste merus stupor
|
|
nil videt, nihil audit,
|
|
ipse qui sit, utrum sit an
|
|
non sit, id quoque nescit.
|
|
nunc eum volo de tuo
|
|
ponte mittere pronum,
|
|
si pote stolidum repente
|
|
excitare veternum,
|
|
et supinum animum in gravi
|
25
|
derelinquere caeno,
|
|
ferream ut soleam tenaci
|
|
in voragine mula.
|
|