Quamquam satis magno argumento esse debet quod ex 114.5
tam multis iudicibus absoluto Falcula nemo reus factus est.
Quid enim mihi damnatos ambitus conligitis alia lege,
certis criminibus, plurimis testibus? cum primum illi ipsi
debuerint potius accusari de pecuniis repetundis quam
ambitus. Nam si in ambitus iudiciis hoc eis obfuit, cum 10
alia lege causam dicerent, certe, si propria lege huius pec-
cati adducti essent, multo plus obfuisset. Deinde, si tanta 115.1
vis fuit istius criminis ut, qua quisque lege ex illis iudicibus
reus factus esset, tamen hac plaga periret, cur in tanta
multitudine accusatorum, tantis praemiis, ceteri rei facti non
sunt? Hic profertur id quod iudicium appellari non opor- 5
tet, P. Septimio Scaevolae litem eo nomine esse aestimatam.
Cuius rei quae consuetudo sit, quoniam apud homines peri-
tissimos dico, pluribus verbis docere non debeo. Num-
quam enim ea diligentia quae solet adhiberi in ceteris
iudiciis, eadem reo damnato adhibita est. In litibus aesti- 116.1
mandis fere iudices aut, quod sibi eum quem semel con-
demnarunt inimicum putant esse, si qua in eum lis capitis
inlata est, non admittunt aut, quod se perfunctos iam esse
arbitrantur cum de reo iudicarunt, neglegentius attendunt 5
cetera. Itaque et maiestatis absoluti sunt permulti quibus
damnatis de pecuniis repetundis lites maiestatis essent aesti-
matae, et hoc cotidie fieri videmus ut reo damnato de
pecuniis repetundis, ad quos pervenisse pecunias in litibus
aestimandis statutum sit, eos idem iudices absolvant; quod 10
cum fit, non iudicia rescinduntur sed hoc statuitur, aestima-
tionem litium non esse iudicium. Scaevola condemnatus
est aliis criminibus frequentissimis Apuliae testibus. Omni
contentione pugnatum est uti lis haec capitis aestimaretur.
Quae res si rei iudicatae pondus habuisset, ille postea vel 15
isdem vel aliis inimicis reus hac lege ipsa factus esset.