Illam alteram partem de nece Saturnini nimis exiguam
|
9.5
|
atque angustam esse voluisti; quae non oratoris ingenium
|
|
sed consulis auxilium implorat et flagitat. Nam de perduel-
|
10.1
|
lionis iudicio, quod a me sublatum esse criminari soles,
|
|
meum crimen est, non Rabiri. Quod utinam, Quirites,
|
|
ego id aut primus aut solus ex hac re publica sustulissem!
|
|
utinam hoc, quod ille crimen esse volt, proprium testi-
|
5
|
monium meae laudis esset. Quid enim optari potest quod
|
|
ego mallem quam me in consulatu meo carnificem de foro,
|
|
crucem de campo sustulisse? Sed ista laus primum est
|
|
maiorum nostrorum, Quirites, qui expulsis regibus nullum
|
|
in libero populo vestigium crudelitatis regiae retinuerunt,
|
10
|
deinde multorum virorum fortium qui vestram libertatem
|
|
non acerbitate suppliciorum infestam sed lenitate legum
|
|
munitam esse voluerunt.
|
|
Quam ob rem uter nostrum tandem, Labiene, popularis
|
11.1
|
est, tune qui civibus Romanis in contione ipsa carnificem,
|
|
qui vincla adhiberi putas oportere, qui in campo Martio
|
|
comitiis centuriatis auspicato in loco crucem ad civium
|
|
supplicium defigi et constitui iubes, an ego qui funestari
|
5
|
contionem contagione carnificis veto, qui expiandum forum
|
|
populi Romani ab illis nefarii sceleris vestigiis esse dico,
|
|
qui castam contionem, sanctum campum, inviolatum
|
|
corpus omnium civium Romanorum, integrum ius libertatis
|
|
defendo servari oportere? Popularis vero tribunus pl.
|
12.1
|
custos defensorque iuris et libertatis! Porcia lex virgas
|
|
ab omnium civium Romanorum corpore amovit, hic
|
|
misericors flagella rettulit; Porcia lex libertatem civium
|
|
lictori eripuit, Labienus, homo popularis, carnifici tradidit;
|
5
|
C. Gracchus legem tulit ne de capite civium Romanorum
|
|
iniussu vestro iudicaretur, hic popularis a iiviris iniussu
|
|
vestro non iudicari de cive Romano sed indicta causa
|
|
civem Romanum capitis condemnari coegit. Tu mihi etiam
|
13.1
|
legis Porciae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis, tu cuius-
|
|
quam denique hominis popularis mentionem facis, qui non
|
|
modo suppliciis invisitatis sed etiam verborum crudelitate
|
|
inaudita violare libertatem huius populi, temptare mansuetu-
|
5
|
dinem, commutare disciplinam conatus es? Namque haec
|
|
tua, quae te, hominem clementem popularemque, delectant,
|
|
'I, lictor, conliga manvs,' non modo huius libertatis
|
|
mansuetudinisque non sunt sed ne Romuli quidem aut
|
|
Numae Pompili; Tarquini, superbissimi atque crudelissimi
|
10
|
regis, ista sunt cruciatus carmina quae tu, homo lenis ac
|
|
popularis, libentissime commemoras: 'Capvt obnvbito,
|
|
arbori infelici svspendito,' quae verba, Quirites, iam
|
|
pridem in hac re publica non solum tenebris vetustatis
|
|
verum etiam luce libertatis oppressa sunt.
|
15
|