| At enim te ad accusandum res publica adduxit. Credo, | 78.1 |
| Cato, te isto animo atque ea opinione venisse; sed tu im- | |
| prudentia laberis. Ego quod facio, iudices, cum amicitiae | |
| dignitatisque L. Murenae gratia facio, tum me pacis, oti, | |
| concordiae, libertatis, salutis, vitae denique omnium nostrum | 5 |
| causa facere clamo atque testor. Audite, audite consulem, | |
| iudices, nihil dicam adrogantius, tantum dicam totos dies | |
| atque noctes de re publica cogitantem! Non usque eo | |
| L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit ut ea | |
| copia quam secum eduxit se hanc civitatem oppressurum | 10 |
| arbitraretur. Latius patet illius sceleris contagio quam quis- | |
| quam putat, ad pluris pertinet. Intus, intus, inquam, est | |
| equus Troianus; a quo numquam me consule dormientes | |
| opprimemini. Quaeris a me ecquid ego Catilinam metuam. | 79.1 |
| Nihil, et curavi ne quis metueret, sed copias illius quas hic | |
| video dico esse metuendas; nec tam timendus est nunc | |
| exercitus L. Catilinae quam isti qui illum exercitum dese- | |
| ruisse dicuntur. Non enim deseruerunt sed ab illo in | 5 |
| speculis atque insidiis relicti in capite atque in cervicibus | |
| nostris restiterunt. Hi et integrum consulem et bonum | |
| imperatorem et natura et fortuna cum rei publicae salute | |
| coniunctum deici de urbis praesidio et de custodia civitatis | |
| vestris sententiis deturbari volunt. Quorum ego ferrum | 10 |
| et audaciam reieci in campo, debilitavi in foro, compressi | |
| etiam domi meae saepe, iudices, his vos si alterum con- | |
| sulem tradideritis, plus multo erunt vestris sententiis quam | |
| suis gladiis consecuti. Magni interest, iudices, id quod ego | |
| multis repugnantibus egi atque perfeci, esse Kalendis | 15 |
| Ianuariis in re publica duo consules. Nolite arbitrari, | 80.1 |
| mediocribus consiliis aut usitatis viis <eos> uti. Non lex | |
| improba, non perniciosa largitio, non auditum aliquando | |
| aliquod malum rei publicae quaeritur. Inita sunt in hac | |
| civitate consilia, iudices, urbis delendae, civium trucidan- | 5 |
| dorum, nominis Romani exstinguendi. Atque haec cives, | |
| cives, inquam, si eos hoc nomine appellari fas est, de patria | |
| sua et cogitant et cogitaverunt. Horum ego cotidie con- | |
| siliis occurro, audaciam debilito, sceleri resisto. Sed moneo, | |
| iudices. In exitu iam est meus consulatus; nolite mihi | 10 |
| subtrahere vicarium meae diligentiae, nolite adimere eum cui | |
| rem publicam cupio tradere incolumem ab his tantis peri- | |
| culis defendendam. |