Propter hanc igitur tantam dissimilitudinem hominum
|
17.12
|
atque causarum dissimilem me in utroque praebui. Venie-
|
18.1
|
bat enim ad me et saepe veniebat Autronius multis cum
|
|
lacrimis supplex ut se defenderem, et se meum condisci-
|
|
pulum in pueritia, familiarem in adulescentia, conlegam in
|
|
quaestura commemorabat fuisse; multa mea in se, non nulla
|
5
|
etiam sua in me proferebat officia. Quibus ego rebus, iudices,
|
|
ita flectebar animo atque frangebar ut iam ex memoria quas
|
|
mihi ipsi fecerat insidias deponerem, ut iam immissum esse
|
|
ab eo C. Cornelium qui me in meis sedibus, in conspectu
|
|
uxoris ac liberorum meorum trucidaret obliviscerer. Quae
|
10
|
si de uno me cogitasset, qua mollitia sum animi ac lenitate,
|
|
numquam me hercule illius lacrimis ac precibus restitissem;
|
|
sed cum mihi patriae, cum vestrorum periculorum, cum
|
19.1
|
huius urbis, cum illorum delubrorum atque templorum, cum
|
|
puerorum infantium, cum matronarum ac virginum veniebat
|
|
in mentem, et cum illae infestae ac funestae faces univer-
|
|
sumque totius urbis incendium, cum tela, cum caedes, cum
|
5
|
civium cruor, cum cinis patriae versari ante oculos atque
|
|
animum memoria refricare coeperat, tum denique ei resiste-
|
|
bam, neque solum illi hosti ac parricidae sed his etiam
|
|
propinquis illius, Marcellis, patri et filio, quorum alter apud
|
|
me parentis gravitatem, alter fili suavitatem obtinebat;
|
10
|
neque me arbitrabar sine summo scelere posse, quod male-
|
|
ficium in aliis vindicassem, idem in illorum socio, cum
|
|
scirem, defendere. Atque idem ego neque P. Sullam sup-
|
20.1
|
plicem ferre, neque eosdem Marcellos pro huius periculis
|
|
lacrimantis aspicere, neque huius M. Messalae, hominis
|
|
necessarii, preces sustinere potui; neque enim est causa
|
|
adversata naturae, nec homo nec res misericordiae meae
|
5
|
repugnavit. Nusquam nomen, nusquam vestigium fuerat,
|
|
nullum crimen, nullum indicium, nulla suspicio. Suscepi
|
|
causam, Torquate, suscepi, et feci libenter ut me, quem boni
|
|
constantem, ut spero, semper existimassent, eundem ne
|
|
improbi quidem crudelem dicerent.
|
10
|