Nam si quis minorem gloriae fructum putat ex Graecis 23.1
versibus percipi quam ex Latinis, vehementer errat, propterea
quod Graeca leguntur in omnibus fere gentibus, Latina suis
finibus exiguis sane continentur. Qua re, si res eae quas
gessimus orbis terrae regionibus definiuntur, cupere debemus, 5
quo hominum nostrorum tela pervenerint, eodem gloriam
famamque penetrare, quod cum ipsis populis de quorum
rebus scribitur haec ampla sunt, tum eis certe qui de vita
gloriae causa dimicant hoc maximum et periculorum incita-
mentum est et laborum. Quam multos scriptores rerum 24.1
suarum magnus ille Alexander secum habuisse dicitur! At-
que is tamen, cum in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset:
'o fortunate,' inquit, 'adulescens, qui tuae virtutis Homerum
praeconem inveneris!' Et vere. Nam, nisi Ilias illa ex- 5
stitisset, idem tumulus qui corpus eius contexerat nomen
etiam obruisset. Quid? noster hic Magnus qui cum virtute
fortunam adaequavit, nonne Theophanem Mytilenaeum,
scriptorem rerum suarum, in contione militum civitate dona-
vit, et nostri illi fortes viri, sed rustici ac milites, dulcedine 10
quadam gloriae commoti quasi participes eiusdem laudis
magno illud clamore approbaverunt? Itaque, credo, si civis 25.1
Romanus Archias legibus non esset, ut ab aliquo imperatore
civitate donaretur perficere non potuit. Sulla cum Hispanos
et Gallos donaret, credo, hunc petentem repudiasset; quem
nos vidimus, cum ei libellum malus poeta de populo subie- 5
cisset, quod epigramma in eum fecisset tantum modo alternis
versibus longiusculis, statim ex eis rebus quas tum vendebat
iubere ei praemium tribui, sed ea condicione ne quid postea
scriberet. Qui sedulitatem mali poetae duxerit aliquo tamen
praemio dignam, huius ingenium et virtutem in scribendo et 10
copiam non expetisset? Quid? a Q. Metello Pio, familiaris- 26.1
simo suo, qui civitate multos donavit, neque per se neque
per Lucullos impetravisset? qui praesertim usque eo de suis
rebus scribi cuperet ut etiam Cordubae natis poetis pingue
quiddam sonantibus atque peregrinum tamen auris suas de- 5
deret. Neque enim est hoc dissimulandum quod obscurari
non potest, sed prae nobis ferendum: trahimur omnes
studio laudis, et optimus quisque maxime gloria ducitur.
Ipsi illi philosophi etiam in eis libellis quos de contemnenda
gloria scribunt nomen suum inscribunt; in eo ipso in quo 10
praedicationem nobilitatemque despiciunt praedicari de se
ac <se> nominari volunt. Decimus quidem Brutus, summus 27.1
vir et imperator, Acci, amicissimi sui, carminibus templorum
ac monumentorum aditus exornavit suorum. Iam vero ille
qui cum Aetolis Ennio comite bellavit Fulvius non dubitavit
Martis manubias Musis consecrare. Qua re, in qua urbe 5
imperatores prope armati poetarum nomen et Musarum de-
lubra coluerunt, in ea non debent togati iudices a Musarum
honore et a poetarum salute abhorrere.