Atque ut id libentius faciatis, iam me vobis, iudices, in- 28.1
dicabo et de meo quodam amore gloriae nimis acri fortasse,
verum tamen honesto vobis confitebor. Nam quas res nos
in consulatu nostro vobiscum simul pro salute huius <urbis>
atque imperi et pro vita civium proque universa re publica 5
gessimus, attigit hic versibus atque inchoavit. Quibus audi-
tis, quod mihi magna res et iucunda visa est, hunc ad per-
ficiendum adornavi. Nullam enim virtus aliam mercedem
laborum periculorumque desiderat praeter hanc laudis et
gloriae; qua quidem detracta, iudices, quid est quod in hoc 10
tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in labori-
bus exerceamus? Certe, si nihil animus praesentiret in 29.1
posterum, et si, quibus regionibus vitae spatium circum-
scriptum est, isdem omnis cogitationes terminaret suas, nec
tantis se laboribus frangeret neque tot curis vigiliisque an-
geretur nec totiens de ipsa vita dimicaret. Nunc insidet 5
quaedam in optimo quoque virtus, quae noctes ac dies ani-
mum gloriae stimulis concitat atque admonet non cum vitae
tempore esse dimittendam commemorationem nominis nostri,
sed cum omni posteritate adaequandam. An vero tam parvi 30.1
animi videamur esse omnes qui in re publica atque in his
vitae periculis laboribusque versamur ut, cum usque ad extre-
mum spatium nullum tranquillum atque otiosum spiritum
duxerimus, nobiscum simul moritura omnia arbitremur? 5
An statuas et imagines, non animorum simulacra, sed corpo-
rum, studiose multi summi homines reliquerunt; consiliorum
relinquere ac virtutum nostrarum effigiem nonne multo malle
debemus summis ingeniis expressam et politam? Ego vero
omnia quae gerebam iam tum in gerendo spargere me ac 10
disseminare arbitrabar in orbis terrae memoriam sempi-
ternam. Haec vero sive a meo sensu post mortem afutura
est, sive, ut sapientissimi homines putaverunt, ad aliquam
animi mei partem pertinebit, nunc quidem certe cogitatione
quadam speque delector. 15