| O di immortales! quemnam ostenditis exitum nobis? | 93.1 |
| quam spem rei publicae datis? Quotus quisque invenietur | |
| tanta virtute vir qui optimam quamque causam rei publicae | |
| amplectatur, qui bonis viris deserviat, qui solidam laudem | |
| veramque quaerat? cum sciat duo illa rei publicae paene | 5 |
| fata, Gabinium et Pisonem, alterum haurire cotidie ex | |
| pacatissimis atque opulentissimis Syriae gazis innumerabile | |
| pondus auri, bellum inferre quiescentibus, ut eorum veteres | |
| inlibatasque divitias in profundissimum libidinum suarum | |
| gurgitem profundat, villam aedificare in oculis omnium | 10 |
| tantam tugurium ut iam videatur esse illa villa quam ipse | |
| tribunus plebis pictam olim in contionibus explicabat, quo | |
| fortissimum ac summum civem in invidiam homo castus | |
| ac non cupidus vocaret; alterum Thracibus ac Dardanis | 94.1 |
| primum pacem maxima pecunia vendidisse, deinde, ut illi | |
| pecuniam conficere possent, vexandam iis Macedoniam et | |
| spoliandam tradidisse, eundemque bona creditorum, civium | |
| Romanorum, cum debitoribus Graecis divisisse, cogere pecu- | 5 |
| nias maximas a Dyrrachinis, spoliare Thessalos, certam | |
| Achaeis in annos singulos pecuniam imperavisse neque | |
| tamen ullo in publico aut religioso loco signum aut tabu- | |
| lam aut ornamentum reliquisse; illos sic inludere quibus | |
| omne supplicium atque omnis iure optimo poena debetur, | 10 |
| reos esse hos duos quos videtis. Omitto iam Numerium, | |
| Serranum, Aelium, quisquilias seditionis Clodianae; sed | |
| tamen hi quoque etiam nunc volitant, ut videtis, nec, | |
| dum vos de vobis aliquid timebitis, illi umquam de se | |
| pertimescent. | 15 |
| Nam quid ego de aedili ipso loquar, qui etiam diem dixit | 95.1 |
| et accusavit de vi Milonem? Neque hic tamen ulla umquam | |
| iniuria adducetur ut eum tali virtute tantaque firmitate animi | |
| se in rem publicam fuisse paeniteat; sed qui haec vident | |
| adulescentes quonam suas mentis conferent? Ille qui monu- | 5 |
| menta publica, qui aedis sacras, qui domos inimicorum | |
| suorum oppugnavit excidit incendit, qui stipatus semper | |
| sicariis, saeptus armatis, munitus indicibus fuit, quorum | |
| hodie copia redundat, qui et peregrinam manum facinero- | |
| sorum concitavit et servos ad caedem idoneos emit et in | 10 |
| tribunatu carcerem totum in forum effudit, volitat aedilis, | |
| accusat eum qui aliqua ex parte eius furorem exsultantem | |
| repressit: hic qui se est tutatus sic ut in privata re deos | |
| penatis suos, in re publica iura tribunatus atque auspicia | |
| defenderet, accusare eum moderate a quo ipse nefarie ac- | 15 |
| cusatur per senatus auctoritatem non est situs. Nimirum | 96.1 |
| hoc illud est quod de me potissimum tu in accusatione | |
| quaesisti, quae esset nostra 'natio optimatium'; sic enim | |
| dixisti. Rem quaeris praeclaram iuventuti ad discendum nec | |
| mihi difficilem ad perdocendum; de qua pauca, iudices, | 5 |
| dicam, et, ut arbitror, nec ab utilitate eorum qui audient, | |
| nec ab officio vestro, nec ab ipsa causa P. Sesti abhorrebit | |
| oratio mea. |