| Nunc, nisi me fallit, in eo statu civitas est ut, si operas | 106.1 |
| conductorum removeris, omnes idem de re publica sensuri | |
| esse videantur. Etenim tribus locis significari maxime de <re | |
| publica> populi Romani iudicium ac voluntas potest, contione, | |
| comitiis, ludorum gladiatorumque consessu. Quae contio | 5 |
| fuit per hos annos, quae quidem esset non conducta sed | |
| vera, in qua populi Romani consensus non perspici posset? | |
| Habitae sunt multae de me a gladiatore sceleratissimo, ad | |
| quas nemo adibat incorruptus, nemo integer; nemo illum | |
| foedum vultum aspicere, nemo furialem vocem bonus audire | 10 |
| poterat. Erant illae contiones perditorum hominum neces- | |
| sario turbulentae. Habuit de eodem me P. Lentulus consul | 107.1 |
| contionem: concursus est populi Romani factus; omnes | |
| ordines, tota in illa contione Italia constitit. Egit causam | |
| summa cum gravitate copiaque dicendi tanto silentio, tanta | |
| adprobatione omnium, nihil ut umquam videretur tam popu- | 5 |
| lare ad populi Romani auris accidisse. Productus est ab eo | |
| Cn. Pompeius, qui se non solum auctorem meae salutis, sed | |
| etiam supplicem populo Romano <praebuit>. Huius oratio ut | |
| semper gravis et grata in contionibus fuit, sic contendo num- | |
| quam neque sententiam eius auctoritate neque eloquentiam | 10 |
| iucunditate fuisse maiore. Quo silentio sunt auditi de me | 108.1 |
| ceteri principes civitatis! quos idcirco non appello hoc loco | |
| ne mea oratio, si minus de aliquo dixero, ingrata, si satis de | |
| omnibus, infinita esse videatur. Cedo nunc eiusdem illius | |
| inimici mei de me eodem ad verum populum in campo | 5 |
| Martio contionem! Quis non modo adprobavit, sed non | |
| indignissimum facinus putavit illum non dicam loqui, sed | |
| vivere ac spirare? Quis fuit qui non eius voce maculari | |
| rem publicam, seque si eum audiret scelere adstringi | |
| arbitraretur? | 10 |