| Non sum tam ignarus, iudices, causarum, non tam in- | 119.5 |
| solens in dicendo, ut omni ex genere orationem aucuper | |
| et omnis undique flosculos carpam atque delibem. Scio | |
| quid gravitas vestra, quid haec advocatio, quid ille con- | |
| ventus, quid dignitas P. Sesti, quid periculi magnitudo, | |
| quid aetas, quid honos meus postulet. Sed mihi sumpsi | 10 |
| hoc loco doctrinam quandam iuventuti, qui essent optimates. | |
| In ea explicanda demonstrandum est non esse popularis omnis | |
| eos qui putentur. Id facillime consequar, si universi populi | |
| iudicium verum et incorruptum et si intimos sensus civitatis | |
| expressero. | 15 |
| Quid fuit illud quod, recenti nuntio de illo senatus con- | 120.1 |
| sulto quod factum est in templo Virtutis ad ludos scaenam- | |
| que perlato, consessu maximo summus artifex et me hercule | |
| semper partium in re publica tam quam in scaena optimarum, | |
| flens et recenti laetitia et mixto dolore ac desiderio mei, egit | 5 |
| apud populum Romanum multo gravioribus verbis meam | |
| causam quam egomet de me agere potuissem? Summi enim | |
| poetae ingenium non solum arte sua, sed etiam dolore ex- | |
| primebat. Qua enim <vi>: | |
| quí rem publicám certo animo adiúverit, | 10 |
| státuerit, steterít cum Achivis— | |
| vobiscum me stetisse dicebat, vestros ordines demonstrabat! | |
| revocabatur ab universis— | |
| ré dubia | |
| haút dubitarit vítam offerre néc capiti pepércerit. | 15 |
| Haec quantis ab illo clamoribus agebantur! Cum iam | 121.1 |
| omisso gestu verbis poetae et studio actoris et exspectationi | |
| nostrae plauderetur: | |
| Súmmum amicum súmmo in bello— | |
| nam illud ipse actor adiungebat amico animo et fortasse | 5 |
| homines propter aliquod desiderium adprobabant: | |
| súmmo ingenio praéditum. |