| Iam illa quanto cum gemitu populi Romani ab eodem | 121.8 |
| paulo post in eadem fabula sunt acta! | |
| O páter— | 10 |
| Me, me ille absentem ut patrem deplorandum putabat, quem | |
| Q. Catulus, quem multi alii saepe in senatu patrem patriae | |
| nominarant. Quanto cum fletu de illis nostris incendiis ac | |
| ruinis, cum patrem pulsum, patriam adflictam deploraret, | |
| domum incensam eversamque, sic egit ut, demonstrata pri- | 15 |
| stina fortuna, cum se convertisset, | |
| Haec ómnia vidi inflámmari | |
| fletum etiam inimicis atque invidis excitaret! Pro di immor- | 122.1 |
| tales! Quid? illa quem ad modum dixit idem! Quae mihi | |
| quidem ita et acta et scripta videntur esse ut vel a Q. Catulo, | |
| si revixisset, praeclare posse dici viderentur; is enim libere | |
| reprehendere et accusare populi non numquam temeritatem | 5 |
| solebat aut errorem senatus: | |
| O íngratifici Argívi, immunes Gráii, immemores bénefici! | |
| Non erat illud quidem verum; non enim ingrati, sed miseri, | |
| quibus reddere salutem a quo acceperant non liceret, nec | |
| unus in quemquam umquam gratior quam in me universi; | 10 |
| sed tamen illud scripsit disertissimus poeta pro me, egit for- | |
| tissimus actor, non solum optimus, de me, cum omnis | |
| ordines demonstraret, senatum, equites Romanos, universum | |
| populum Romanum accusaret: | |
| Éxsulare sínitis, sistis pélli, pulsum pátimini! | 15 |
| Quae tum significatio fuerit omnium, quae declaratio volun- | |
| tatis ab universo populo Romano in causa hominis non | |
| popularis, equidem audiebam: existimare facilius possunt | |
| qui adfuerunt. |