| Et quoniam huc me provexit oratio, histrio casum meum | 123.1 |
| totiens conlacrimavit, cum ita dolenter ageret causam meam | |
| ut vox eius illa praeclara lacrimis impediretur; neque poetae, | |
| quorum ego semper ingenia dilexi, tempori meo defuerunt; | |
| eaque populus Romanus non solum plausu sed etiam gemitu | 5 |
| suo comprobavit. Vtrum igitur haec Aesopum potius pro | |
| me aut Accium dicere oportuit, si populus Romanus liber | |
| esset, an principes civitatis? Nominatim sum appellatus in | |
| Bruto: | |
| Túllius, qui líbertatem cívibus stabilíverat. | 10 |
| Miliens revocatum est. Parumne videbatur populus Romanus | |
| iudicare id a me et a senatu esse constitutum quod perditi | |
| cives sublatum per nos criminabantur? Maximum vero | 124.1 |
| populi Romani iudicium universi consessu gladiatorio de- | |
| claratum est; erat enim munus Scipionis, dignum et eo ipso | |
| et illo Metello cui dabatur. Id autem spectaculi genus erat | |
| quod omni frequentia atque omni genere hominum celebra- | 5 |
| tur, quo multitudo maxime delectatur. In hunc consessum | |
| P. Sestius tribunus plebis, cum ageret nihil aliud in eo | |
| magistratu nisi meam causam, venit et se populo dedit non | |
| plausus cupiditate, sed ut ipsi inimici nostri voluntatem | |
| universi populi viderent: venit, ut scitis, a columna Maenia: | 10 |
| tantus est ex omnibus spectaculis usque a Capitolio, tantus | |
| ex fori cancellis plausus excitatus, ut numquam maior con- | |
| sensio aut apertior populi Romani universi fuisse ulla in | |
| causa diceretur. Vbi erant tum illi contionum moderatores, | 125.1 |
| legum domini, civium expulsores? Aliusne est aliquis im- | |
| probis civibus peculiaris populus, cui nos offensi invisique | |
| fuerimus? | |
| Equidem existimo nullum tempus esse frequentioris populi | 5 |
| quam illud gladiatorium, neque contionis ullius neque vero | |
| ullorum comitiorum. Haec igitur innumerabilis hominum | |
| multitudo, haec populi Romani tanta significatio sine ulla | |
| varietate universi, cum illis ipsis diebus de me actum iri | |
| putaretur, quid declaravit nisi optimorum civium salutem et | 10 |
| dignitatem populo Romano caram esse universo? At vero | 126.1 |
| ille praetor, qui de me non patris, avi, proavi, maiorum | |
| denique suorum omnium, sed Graeculorum instituto con- | |
| tionem interrogare solebat, 'velletne me redire,' et, cum erat | |
| reclamatum semivivis mercennariorum vocibus, populum | 5 |
| Romanum negare dicebat, is, cum cotidie gladiatores spe- | |
| ctaret, numquam est conspectus cum veniret. Emergebat | |
| subito, cum sub tabulas subrepserat, ut | |
| Matér, te appello | |
| dicturus videretur; itaque illa via latebrosior, qua spe- | 10 |
| ctatum ille veniebat, Appia iam vocabatur; qui tamen | |
| quoquo tempore conspectus erat, non modo gladiatores | |
| sed equi ipsi gladiatorum repentinis sibilis extimescebant. | |
| Videtisne igitur quantum <intersit> inter populum Romanum | 127.1 |
| et contionem? dominos contionum omni odio populi | |
| notari, quibus autem consistere in operarum contio- | |
| nibus non liceat, eos omni populi Romani significatione | |
| decorari? | 5 |