| Tu mihi etiam M. Atilium Regulum commemoras, qui redire | 127.6 |
| ipse Carthaginem sua voluntate ad supplicium quam sine iis | |
| captivis a quibus ad senatum missus erat Romae manere | |
| maluerit, et mihi negas optandum reditum fuisse per familias | |
| comparatas et homines armatos? Vim scilicet ego desideravi, | 10 |
| qui, dum vis fuit, nihil egi, et quem, si vis non fuisset, nulla | |
| res labefactare potuisset. Hunc ego reditum repudiarem, | 128.1 |
| qui ita florens fuit ut verear ne quis me studio gloriae putet | |
| idcirco exisse ut ita redirem? Quem enim umquam senatus | |
| civem nisi me nationibus exteris commendavit? Cuius | |
| umquam propter salutem nisi meam senatus publice sociis | 5 |
| populi Romani gratias egit? De me uno patres conscripti | |
| decreverunt ut, qui provincias cum imperio obtinerent, qui | |
| quaestores legatique essent, salutem et vitam custodirent: | |
| in una mea causa post Romam conditam factum est ut | |
| litteris consularibus ex senatus consulto cuncta ex Italia | 10 |
| omnes qui rem publicam salvam vellent convocarentur. | |
| Quod numquam senatus in universae rei publicae periculo | |
| decrevit, id in unius mea salute conservanda decernen- | |
| dum putavit. Quem curia magis requisivit, quem forum | |
| luxit? Quem aeque ipsa tribunalia desideraverunt? Omnia | 15 |
| discessu meo deserta, horrida, muta, plena luctus et maeroris | |
| fuerunt. Quis est Italiae locus in quo non fixum sit in | |
| publicis monumentis studium salutis meae, testimonium | |
| dignitatis? | |
| Nam quid ego illa de me divina senatus consulta com- | 129.1 |
| memorem? vel quod in templo Iovis Optimi Maximi factum | |
| est, cum vir is qui tripertitas orbis terrarum oras atque re- | |
| giones tribus triumphis adiunctas huic imperio notavit, de | |
| scripto sententia dicta, mihi uni testimonium patriae conser- | 5 |
| vatae dedit; cuius sententiam ita frequentissimus senatus | |
| secutus est ut unus dissentiret hostis, idque ipsum tabulis | |
| publicis mandaretur ad memoriam posteri temporis sempi- | |
| ternam: vel quod est postridie decretum in curia populi | |
| ipsius Romani, et eorum qui ex municipiis convenerant ad- | 10 |
| monitu, ne quis de caelo servaret, ne quis moram ullam | |
| adferret; si quis aliter fecisset, eum plane eversorem rei | |
| publicae fore idque senatum gravissime laturum, et ut statim | |
| de eius facto referretur. Qua gravitate sua cum frequens | |
| senatus non nullorum scelus audaciamque tardasset, tamen | 15 |
| illud addidit, ut, si diebus quinque quibus agi de me potuis- | |
| set non esset actum, redirem in patriam dignitate omni | |
| reciperata. |