Hoc adventu P. Sesti tribunorum plebis novorum, qui tum
|
11.11
|
extremis diebus consulatus mei res eas quas gesseram vexare
|
|
cupiebant, reliquaeque coniurationis impetus et conatus sunt
|
|
retardati. Ac postea quam est intellectum, <M.> Catone tri-
|
12.1
|
buno plebis, fortissimo atque optimo cive, rem publicam
|
|
defendente, per se ipsum senatum populumque Romanum
|
|
sine militum praesidio tueri facile maiestate sua dignitatem
|
|
eorum qui salutem communem periculo suo defendissent,
|
5
|
Sestius cum illo exercitu summa celeritate est Antonium
|
|
consecutus. Hic ego quid praedicem quibus hic rebus con-
|
|
sulem ad rem gerendam excitarit, quos stimulos admoverit
|
|
homini studioso fortasse victoriae, sed tamen nimium com-
|
|
munem Martem belli casumque metuenti? Longum est ea
|
10
|
dicere, sed hoc breve dicam: si M. Petrei non excellens
|
|
animus et amor rei publicae, non praestans in re publica
|
|
virtus, non summa auctoritas apud milites, non mirificus
|
|
usus in re militari exstitisset, neque adiutor ei P. Sestius
|
|
ad excitandum Antonium, cohortandum, accusandum, im-
|
15
|
pellendum fuisset, datus illo in bello esset hiemi locus, neque
|
|
umquam Catilina, cum e pruina Appennini atque e nivibus
|
|
illis emersisset atque aestatem integram nanctus Italiae callis
|
|
et pastorum stabula praeoccupare coepisset, sine multo
|
|
sanguine ac sine totius Italiae vastitate miserrima conci-
|
20
|
disset. Hunc igitur animum attulit ad tribunatum P. Sestius,
|
13.1
|
ut quaesturam Macedoniae relinquam et aliquando ad haec
|
|
propiora veniam; quamquam non est omittenda singularis
|
|
illa integritas provincialis, cuius ego nuper in Macedonia vidi
|
|
vestigia non pressa leviter ad exigui praedicationem temporis,
|
5
|
sed fixa ad memoriam illius provinciae sempiternam. Verum
|
|
haec ita praetereamus ut tamen intuentes et respectantes
|
|
relinquamus: ad tribunatum, qui ipse ad sese iam dudum
|
|
vocat et quodam modo absorbet orationem meam, contento
|
|
studio cursuque veniamus.
|
10
|