Hoc adventu P. Sesti tribunorum plebis novorum, qui tum 11.11
extremis diebus consulatus mei res eas quas gesseram vexare
cupiebant, reliquaeque coniurationis impetus et conatus sunt
retardati. Ac postea quam est intellectum, <M.> Catone tri- 12.1
buno plebis, fortissimo atque optimo cive, rem publicam
defendente, per se ipsum senatum populumque Romanum
sine militum praesidio tueri facile maiestate sua dignitatem
eorum qui salutem communem periculo suo defendissent, 5
Sestius cum illo exercitu summa celeritate est Antonium
consecutus. Hic ego quid praedicem quibus hic rebus con-
sulem ad rem gerendam excitarit, quos stimulos admoverit
homini studioso fortasse victoriae, sed tamen nimium com-
munem Martem belli casumque metuenti? Longum est ea 10
dicere, sed hoc breve dicam: si M. Petrei non excellens
animus et amor rei publicae, non praestans in re publica
virtus, non summa auctoritas apud milites, non mirificus
usus in re militari exstitisset, neque adiutor ei P. Sestius
ad excitandum Antonium, cohortandum, accusandum, im- 15
pellendum fuisset, datus illo in bello esset hiemi locus, neque
umquam Catilina, cum e pruina Appennini atque e nivibus
illis emersisset atque aestatem integram nanctus Italiae callis
et pastorum stabula praeoccupare coepisset, sine multo
sanguine ac sine totius Italiae vastitate miserrima conci- 20
disset. Hunc igitur animum attulit ad tribunatum P. Sestius, 13.1
ut quaesturam Macedoniae relinquam et aliquando ad haec
propiora veniam; quamquam non est omittenda singularis
illa integritas provincialis, cuius ego nuper in Macedonia vidi
vestigia non pressa leviter ad exigui praedicationem temporis, 5
sed fixa ad memoriam illius provinciae sempiternam. Verum
haec ita praetereamus ut tamen intuentes et respectantes
relinquamus: ad tribunatum, qui ipse ad sese iam dudum
vocat et quodam modo absorbet orationem meam, contento
studio cursuque veniamus. 10