| Ac ne quis ex nostro aut aliquorum praeterea casu hanc | 140.1 |
| vitae viam pertimescat, unus in hac civitate, quem quidem | |
| ego possum dicere, praeclare vir de re publica meritus, L. | |
| Opimius, indignissime concidit; cuius monumentum cele- | |
| berrimum in foro, sepulcrum desertissimum in litore Dyr- | 5 |
| rachino relictum est. Atque hunc tamen flagrantem invidia | |
| propter interitum C. Gracchi [semper] ipse populus Romanus | |
| periculo liberavit: alia quaedam civem egregium iniqui | |
| iudici procella pervertit. Ceteri vero aut, repentina vi per- | |
| culsi ac tempestate populari, per populum tamen ipsum re- | 10 |
| creati sunt atque revocati, aut omnino invulnerati inviolatique | |
| vixerunt. At vero ii qui senatus consilium, qui auctoritatem | |
| bonorum, qui instituta maiorum neglexerunt et imperitae | |
| aut concitatae multitudini iucundi esse voluerunt, omnes fere | |
| rei publicae poenas aut praesenti morte aut turpi exsilio de- | 15 |
| penderunt. Quod si apud Atheniensis, homines Graecos, | 141.1 |
| longe a nostrorum hominum gravitate diiunctos, non deerant | |
| qui rem publicam contra populi temeritatem defenderent, | |
| cum omnes qui ita fecerant e civitate eicerentur; si Themi- | |
| stoclem illum, conservatorem patriae, non deterruit a re | 5 |
| publica defendenda nec Miltiadi calamitas, qui illam civita- | |
| tem paulo ante servarat, nec Aristidi fuga, qui unus omnium | |
| iustissimus fuisse traditur; si postea summi eiusdem civitatis | |
| viri, quos nominatim appellari non est necesse, propositis | |
| tot exemplis iracundiae levitatisque popularis tamen suam | 10 |
| rem publicam illam defenderunt,—quid nos tandem facere | |
| debemus, primum in ea civitate nati unde orta mihi gravitas | |
| et magnitudo animi videtur, tum in tanta gloria insistentes | |
| ut omnia humana leviora videri debeant, deinde ad eam rem | |
| publicam tuendam adgressi quae tanta dignitate est ut eam | 15 |
| defendentem occidere <optatius> sit quam oppugnantem rerum | |
| potiri? |