Et quoniam crebro usurpas legem te de alternis consiliis 27.1
reiciendis tulisse, ut omnes intellegant te ne recte quidem
facere sine scelere potuisse, quaero, cum lex esset aequa
promulgata initio magistratus, multas iam alias tulisses, ex-
spectarisne dum C. Antonius reus fieret apud Cn. Lentu- 5
lum Clodianum, et, postea quam ille est reus factus, statim
tuleris in eum 'qui tuam post legem reus factus esset,'
ut homo consularis exclusus miser puncto temporis spo-
liaretur beneficio et aequitate legis tuae? Dices fami- 28.1
liaritatem tibi fuisse cum Q. Maximo. Praeclara defensio
facinoris tui! Nam Maximi quidem summa laus est sumptis
inimicitiis, suscepta causa, quaesitore consilioque delecto,
commodiorem inimico suo condicionem reiectionis dare 5
noluisse. Nihil Maximus fecit alienum aut sua virtute aut
illis viris clarissimis, Paulis, Maximis, Africanis, quorum
gloriam huius virtute renovatam non modo speramus, verum
etiam iam videmus; tua fraus, tuum maleficium, tuum scelus
illud est, te id quod promulgasses misericordiae nomine ad 10
crudelitatis tempus distulisse. Ac nunc quidem C. Antonius
hac una re miseriam suam consolatur, quod imagines patris
et fratris sui fratrisque filiam non in familia sed in carcere
conlocatam audire maluit quam videre.
  Et quoniam pecunias aliorum despicis, de tuis divitiis 29.1
intolerantissime gloriaris, volo uti mihi respondeas, fecerisne
foedera tribunus plebis cum civitatibus, cum regibus, cum
tetrarchis; erogarisne pecunias ex aerario tuis legibus; eri-
puerisne partis illo tempore carissimas partim a Caesare, 5
partim a publicanis? Quae cum ita sint, quaero ex te sisne
ex pauperrimo dives factus illo ipso anno quo lex lata est de
pecuniis repetundis acerrima, ut omnes intellegere possent
a te non modo nostra acta, quos tyrannos vocas, sed etiam
amicissimi tui legem esse contemptam; apud quem tu etiam 10
nos criminari soles, qui illi sumus amicissimi, cum tu ei
contumeliosissime totiens male dicas quotiens te illi adfinem
esse dicis.