Quaero etiam illud ex te, quod privatus admisisti, in quo 33.1
certe iam tibi dicere non licebit cum clarissimis viris causam
tuam esse coniunctam, postulatusne sis lege Licinia et
Iunia? edixeritne C. Memmius praetor ex ea lege ut adesses
die tricensimo? cum is dies venisset, fecerisne quod in hac 5
re publica non modo factum antea numquam est, sed in
omni memoria est omnino inauditum? appellarisne tribunos
plebis ne causam diceres—levius dixi; quamquam id ipsum
esset et novum et non ferendum—sed appellarisne nominatim
pestem illius anni, furiam patriae, tempestatem rei publicae, 10
Clodium. Qui tamen cum iure, cum more, cum potestate
iudicium impedire non posset, rediit ad illam vim et furorem
suum, ducemque se militibus tuis praebuit. In quo ne
quid a me dictum in te potius putes quam abs te esse
quaesitum, nullum onus imponam mihi testimoni: quae 15
mihi brevi tempore ex eodem isto loco video esse dicenda
servabo, teque non arguam, sed, ut in ceteris rebus feci,
rogabo. Quaero ex te, Vatini, num quis in hac civitate 34.1
post urbem conditam tribunos plebis appellarit ne causam
diceret? num quis reus in tribunal sui quaesitoris escenderit
eumque vi deturbarit, subsellia dissiparit, urnas deiecerit,
eas denique omnis res in iudicio disturbando commiserit, 5
quarum rerum causa iudicia sunt constituta? sciasne tum
fugisse Memmium, accusatores esse tuos de tuis tuorumque
manibus ereptos, iudices quaestionum de proximis tribunali-
bus esse depulsos, in foro, luce, inspectante populo Romano
quaestionem, magistratus, morem maiorum, leges, iudices, 10
reum, poenam esse sublatam? haec omnia sciasne diligentia
C. Memmi publicis tabulis esse notata atque testata? Atque
illud etiam quaero, cum, postea quam es postulatus, ex lega-
tione redieris,—ne quis te iudicia defugere arbitretur,—
teque, cum tibi utrum velles liceret, dictitaris causam dicere 15
maluisse, qui consentaneum fuerit, cum legationis perfugio
uti noluisses, appellatione improbissima te ad auxilium
nefarium confugisse?