Ac multi quidem et nostra et patrum maiorumque me-
|
43.1
|
moria, iudices, summi homines et clarissimi cives fuerunt
|
|
quorum, cum adulescentiae cupiditates defervissent, eximiae
|
|
virtutes firmata iam aetate exstiterunt. Ex quibus neminem
|
|
mihi libet nominare; vosmet vobiscum recordamini. Nolo
|
5
|
enim cuiusquam fortis atque inlustris viri ne minimum
|
|
quidem erratum cum maxima laude coniungere. Quod si
|
|
facere vellem, multi a me summi atque ornatissimi viri
|
|
praedicarentur quorum partim nimia libertas in adulescentia,
|
|
partim profusa luxuries, magnitudo aeris alieni, sumptus,
|
10
|
libidines nominarentur, quae multis postea virtutibus obtecta
|
|
adulescentiae qui vellet excusatione defenderet. At vero
|
44.1
|
in M. Caelio—dicam enim iam confidentius de studiis eius
|
|
honestis, quoniam audeo quaedam fretus vestra sapientia
|
|
libere confiteri—nulla luxuries reperietur, nulli sumptus,
|
|
nullum aes alienum, nulla conviviorum ac lustrorum libido.
|
5
|
Quod quidem vitium ventris et gurgitis non modo non
|
|
minuit aetas hominibus sed etiam auget. Amores autem
|
|
et deliciae quae vocantur, quae firmiore animo praeditis
|
|
diutius molestae non solent esse—mature enim et celeriter
|
|
deflorescunt—numquam hunc occupatum impeditumve te-
|
10
|
nuerunt. Audistis cum pro se diceret, audistis antea cum
|
45.1
|
accusaret—defendendi haec causa, non gloriandi loquor—
|
|
genus orationis, facultatem, copiam sententiarum atque ver-
|
|
borum, quae vestra prudentia est, perspexistis. Atque in eo
|
|
non solum ingenium elucere eius videbatis, quod saepe,
|
5
|
etiam si industria non alitur, valet tamen ipsum suis viribus,
|
|
sed inerat, nisi me propter benivolentiam forte fallebat, ratio
|
|
et bonis artibus instituta et cura et vigiliis elaborata. Atqui
|
|
scitote, iudices, eas cupiditates quae obiciuntur Caelio
|
|
atque haec studia de quibus disputo non facile in eodem
|
10
|
homine esse posse. Fieri enim non potest ut animus libidini
|
|
deditus, amore, desiderio, cupiditate, saepe nimia copia,
|
|
inopia etiam non numquam impeditus hoc quicquid est
|
|
quod nos facimus in dicendo, quoquo modo facimus, non
|
|
modo agendo verum etiam cogitando possit sustinere. An
|
46.1
|
vos aliam causam esse ullam putatis cur in tantis praemiis
|
|
eloquentiae, tanta voluptate dicendi, tanta laude, tanta
|
|
gratia, tanto honore, tam sint pauci semperque fuerint qui
|
|
in hoc labore versentur? Obterendae sunt omnes voluptates,
|
5
|
relinquenda studia delectationis, ludus, iocus, convivium,
|
|
sermo paene est familiarium deserendus. Qua re in hoc
|
|
genere labor offendit homines a studioque deterret, non
|
|
quo aut ingenia deficiant aut doctrina puerilis. An hic, si
|
47.1
|
sese isti vitae dedidisset, consularem hominem admodum
|
|
adulescens in iudicium vocavisset? hic, si laborem fugeret,
|
|
si obstrictus voluptatibus teneretur, hac in acie cotidie
|
|
versaretur, appeteret inimicitias, in iudicium vocaret, subiret
|
5
|
periculum capitis, ipse inspectante populo Romano tot iam
|
|
mensis aut de salute aut de gloria dimicaret? Nihilne
|
|
igitur illa vicinitas redolet, nihilne hominum fama, nihil
|
|
Baiae denique ipsae loquuntur? Illae vero non loquuntur
|
|
solum verum etiam personant, huc unius mulieris libidinem
|
10
|
esse prolapsam ut ea non modo solitudinem ac tenebras
|
|
atque haec flagitiorum integumenta non quaerat sed in
|
|
turpissimis rebus frequentissima celebritate et clarissima
|
|
luce laetetur.
|
|