Itaque illam partem causae facile patior graviter et ornate 23.1
a M. Crasso peroratam de seditionibus Neapolitanis, de
Alexandrinorum pulsatione Puteolana, de bonis Pallae.
Vellem dictum esset ab eodem etiam de Dione. De quo
ipso tamen quid est quod exspectetis? quod is qui fecit 5
aut non timet aut etiam fatetur; est enim rex; qui autem
dictus est adiutor fuisse et conscius, P. Asicius, iudicio est
liberatus. Quod igitur est eius modi crimen ut qui commisit
non neget, qui negavit absolutus sit, id hic pertimescat qui
non modo a facti verum etiam a conscientiae suspicione 10
afuit? Et, si Asicio causa plus profuit quam nocuit invidia,
huic oberit maledictum tuum qui istius facti non modo
suspicione sed ne infamia quidem est aspersus? At prae- 24.1
varicatione est Asicius liberatus. Perfacile est isti loco
respondere, mihi praesertim a quo illa causa defensa est.
Sed Caelius optimam causam Asici esse arbitratur; cuicui-
modi autem sit, a sua putat esse seiunctam. Neque solum 5
Caelius sed etiam adulescentes humanissimi et doctissimi,
rectissimis studiis atque optimis artibus praediti, Titus
Gaiusque Coponii qui ex omnibus maxime Dionis mortem
doluerunt, qui cum doctrinae studio atque humanitatis tum
etiam hospitio Dionis tenebantur. Habitabat apud Titum, 10
ut audistis, Dio, erat ei cognitus Alexandriae. Quid aut
hic aut summo splendore praeditus frater eius de M. Caelio
existimet ex ipsis, si producti erunt, audietis. Ergo haec 25.1
removeantur, ut aliquando, in quibus causa nititur, ad ea
veniamus.
  Animadverti enim, iudices, audiri a vobis meum familiarem,
L. Herennium, perattente. In quo etsi magna ex parte 5
ingenio eius et dicendi genere quodam tenebamini, tamen
non numquam verebar ne illa subtiliter ad criminandum
inducta oratio ad animos vestros sensim ac leniter accederet.
Dixit enim multa de luxurie, multa de libidine, multa de
vitiis iuventutis, multa de moribus et, qui in reliqua vita 10
mitis esset et in hac suavitate humanitatis qua prope iam
delectantur omnes versari periucunde soleret, fuit in hac
causa pertristis quidam patruus, censor, magister; obiurgavit
M. Caelium, sicut neminem umquam parens; multa de
incontinentia intemperantiaque disseruit. Quid quaeritis, 15
iudices? ignoscebam vobis attente audientibus, propterea
quod egomet tam triste illud, tam asperum genus orationis
horrebam. Ac prima pars fuit illa quae me minus movebat, 26.1
fuisse meo necessario Bestiae Caelium familiarem, cenasse
apud eum, ventitasse domum, studuisse praeturae. Non
me haec movent quae perspicue falsa sunt; etenim eos
una cenasse dixit qui aut absunt aut quibus necesse est 5
idem dicere. Neque vero illud me commovet quod sibi in
Lupercis sodalem esse Caelium dixit. Fera quaedam
sodalitas et plane pastoricia atque agrestis germanorum
Lupercorum, quorum coitio illa silvestris ante est instituta
quam humanitas atque leges, si quidem non modo nomina 10
deferunt inter se sodales sed etiam commemorant sodali-
tatem in accusando, ut ne quis id forte nesciat timere
videantur! Sed haec omitto; ad illa quae me magis 27.1
moverunt respondeo.